Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Łd 1610/06

Dnia 11 grudnia 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.),, Asesor WSA Cezary Koziński, Protokolant asystent sędziego Katarzyna Orzechowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 grudnia 2006 roku przy udziale - sprawy ze skargi R. T. i R. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 1.429 (jeden tysiąc czterysta dwadzieścia dziewięć) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. decyzją z dnia [...], [...], po rozpatrzeniu odwołania R. i R. T., utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...], Nr [...]określającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2003 w kwocie 5.707 zł.

Z dokumentów załączonych do akt administracyjnych wynika, iż w trakcie kontroli podatkowej, przeprowadzonej w dniach 18 - 26 października 2005 roku u R. T. w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w 2003 roku, organ I instancji stwierdził, iż podatnik ten nieprawidłowo zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej wydatki w zakresie diet związanych z podróżami służbowymi.

W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy I instancji wskazał, iż małżonkowie R. i R.T. skorzystali w 2003 roku z możliwości wspólnego opodatkowania swoich dochodów, a R. T. niezgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaewidencjonował w kol. 14 podatkowej księgi przychodów i rozchodów wydatki dotyczące diet krajowych i zagranicznych związanych z podróżami służbowymi. Jak wskazał organ, definicję podróży służbowej zawiera art. 775 § 1 Kodeksu pracy, który stanowi, iż podróżą służbową jest wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika. Tak więc nie uznaje się za podróż służbową: podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracownik ma stałe miejsce pracy; podróży do i w obrębie miejscowości, w której pracodawca ma siedzibę, jeżeli pracownik w umowie o pracę ma wyznaczone jako miejsce pracy - siedzibę firmy. W związku z powyższym ważne jest dokładne określenie miejsca wykonywania pracy dla stwierdzenia faktu nabycia przez pracownika uprawnień do świadczeń przysługujących z tytułu podróży służbowej. Specyfiką prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej jest ciągłe przemieszczanie się z miejsca na miejsce i trudno w tej sytuacji mówić o odbywaniu podróży służbowej. Natomiast istotą podróży służbowej jest wykonywanie zadania w miejscu innym niż stałe miejsce pracy, czyli opuszczenie stałego miejsca pracy. Zatem diety, które przysługują z tytułu podróży służbowych osobom prowadzącym działalność gospodarczą nie mogą stanowić w przypadku podatnika kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji tego przedsiębiorcy świadczącemu usługi transportu samochodowego lub kierowania pojazdem nie przysługuje prawo zaliczenia w koszty uzyskania przychodów diet z tytułu podróży krajowych i zagranicznych. Podróże te są realizacją usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i nie mogą być utożsamiane z podróżą służbową.