Wyrok WSA w Krakowie z dnia 1 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Kr 420/05

Sygn. akt I SA/Kr 420/05 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 1 grudnia 2006r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Anna Znamiec, Sędziowie: WSA Urszula Zięba (spr), Asesor WSA Beata Cieloch, Protokolant: Iwona Sadowska - Białka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2006r., sprawy ze skargi M. T. przy uczestnictwie W. T., na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, z dnia 20 stycznia 2005r nr [...], w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, za 2000r, , , , - s k a r g ę o d d a l a -,

Uzasadnienie

W oparciu o ustalenia pokontrolne w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2000 Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia[...] czerwca 2003 r. nr [...] określił dla małżonków M. i W. T.zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 r. w wysokości 150.518,40 zł. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy pierwszej instancji podniósł, iż w wyniku przeprowadzonej kontroli, stwierdzono zawyżenie kosztów uzyskania przychodu w prowadzonej przez M. T.działalności gospodarczej w kwocie 7.079,43 zł. Cześć wydatków poniesiona została na cele osobiste i nie związane z działalnością gospodarczą. Podniesione zostało, że podatnik zawnioskował o przeprowadzenie dowodu z oględzin miejsca oraz przesłuchania świadków na okoliczność przeznaczenia i wykorzystania w działalności przedmiotów , których zakup kontrolujący uznali za koszt nie związany z kosztami uzyskania przychodu.

Na powyższą decyzję odwołanie wniósł M. T. wnosząc o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania. Zarzucił naruszenie przepisów procedury a w szczególności art. 210 § 1 pkt. 4 ordynacji podatkowej poprzez brak wskazania w petitum decyzji jakichkolwiek przepisów ustawy, stanowiących podstawę wydanego rozstrzygnięcia. Ponadto zarzucone zostało naruszenie art. 121 § 1, 122, 180 i 187 ordynacji podatkowej oraz art. 22 ustawy o podatku dochodowym. W uzasadnieniu odwołania wskazano, iż organ podatkowy nie wskazał w decyzji podstawy materialnoprawnej jej wydania, która powinna być zawarta w rozstrzygnięciu jako w samodzielny element decyzji. Dalej wskazane zostało, iż organ podatkowy nie przeprowadził wnioskowanych dowodów z oględzin i przesłuchania świadków ani postępowania wyjaśniającego w koniecznym zakresie. Podkreślone zostało, iż wydatki poniesione przez podatników powinny zostać wliczone w koszt uzyskania przychodów. Odzież była wykorzystywana w czasie prac na budowie. Ponadto lampa do koloroterapii oraz urządzenia do fizykoterapii były przeznaczone dla pracowników w celu zapewnienia ich wysokiej sprawności psychofizycznej. Podatnicy zaznaczyli również, iż pozostałe wydatki, nie uwzględnione przez organ podatkowy, mają ścisły związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i powinny zostać zaliczone w koszt uzyskania przychodu. W piśmie z dnia 8 września 2003 r. podatnicy podtrzymali stanowisko i zarzuty oraz ich uzasadnienie wyrażone w odwołaniu.