Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 grudnia 2006 r., sygn. II SA/Gl 662/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek Sędzia WSA Iwona Bogucka Protokolant st. sekr. Małgorzata Orman po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 listopada 2006 r. sprawy ze skargi Wojewody Ś. na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie

W skardze do sądu Wojewoda Ś. powołując się na treść art. 93 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm., zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym) wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały Nr [...] Rady Miejskiej w G. z dnia [...] r. w sprawie uchwalenia regulaminu dostarczania wody i odprowadzania ścieków na terenie miasta G. Uzasadniając to żądanie stwierdził, że przedmiotowa uchwała podjęta na podstawie art. 19 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747 ze zm., zwanej dalej ustawą lub ustawą o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę) stanowi wykonanie ustawowego upoważnienia zawartego w tym przepisie. Zgodnie z ust. 2 tego unormowania powinna zatem określać prawa i obowiązki przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego oraz odbiorców usług, w tym kwestie w tym przepisie szczegółowo wskazane. Uchybienie temu obowiązkowi stanowi naruszenie normy bezwzględnie obowiązującej (iuris cogentis) i skutkuje bezwzględną nieważnością uchwały. Taka też sytuacja zachodzi zdaniem Wojewody w odniesieniu do uchwały zaskarżonej. Nie zawiera ona bowiem unormowań mówiących o minimalnym poziomie usług świadczonych przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne odsyłając w tym względzie do umowy zawieranej przez to przedsiębiorstwo z odbiorcą usług, co stanowi niedopuszczalną subdelegację uprawnień przyznanych organowi uchwałodawczemu gminy. Powszechnie obowiązujący charakter zawartych w takiej uchwale norm zobowiązuje organ uchwałodawczy do formułowania ich jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego, precyzyjnie i kompleksowo realizujących delegację ustawową, pozbawionych jednocześnie powtórzeń przepisów powszechnie obowiązujących zawartych w innych aktach normatywnych, a w szczególności w aktach rangi ustawowej. Stanowione przez organy jednostek samorządu terytorialnego akty prawa miejscowego winny bowiem regulować kwestie wynikające z delegacji ustawowej w taki sposób, by przyjęte w oparciu o nią normy uzupełniały, wydane przez inne podmioty, przepisy powszechnie obowiązujące kształtujące prawa i obowiązki ich adresatów. Ustawodawca, formułując określoną delegację do wydania aktu wykonawczego, przekazuje upoważnienie do uregulowania wyłącznie kwestii nie objętych dotąd żadną normą o charakterze powszechnie obowiązującym w celu ukształtowania stanu prawnego uwzględniającego m.in. specyfikę, możliwości i potrzeby środowiska, do którego właściwy akt wykonawczy jest skierowany. Zatem z istoty aktu prawa miejscowego wynika zdaniem Wojewody niedopuszczalność takiego działania organu realizującego delegację ustawową, która polega na powtarzaniu bądź modyfikacji wiążących go norm o charakterze powszechnie obowiązującym. W tym względzie powołał się organ nadzoru na stanowiska prezentowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w bliżej określonych w skardze wyrokach.