Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 22 grudnia 2006 r., sygn. IV SA/Gl 1213/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Adam Mikusiński (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Wiesław Morys Sędzia NSA Szczepan Prax Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Wita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi Gminy T. na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Ś. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie regulaminu rady gminy oddala skargę

Uzasadnienie

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...]r. Nr [...], na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) Wojewoda Ś. stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Rady Gminy T. z dnia [...]r. w sprawie przyjęcia regulaminu Rady Gminy T.

W ocenie organu nadzoru powyższa uchwała naruszała art. 22 ustawy

o samorządzie gminnym. Przedmiotem uchwały, podjętej na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, było bowiem przyjęcie regulaminu Rady Gminy. Zgodnie zaś z art. 22 ustawy o samorządzie gminnym organizację wewnętrzną oraz tryb pracy organów gminy określa statut podlegający ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym. Natomiast zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym na podstawie jej przepisów organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych.

W regulaminie Rady określono tryb pracy tego organu gminy zatem zgodnie

z obowiązującymi przepisami prawa powinien on stanowić integralną część statutu gminy jako aktu prawa miejscowego w zakresie wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych.

Nadto organ nadzorczy wskazał na inne uchybienia, którymi dotknięta była uchwała w sprawie przyjęcia regulaminu Rady Gminy T., a mianowicie podniósł, że przepisy § 5, § 6 ust. 1 lit. b, § 8, § 36 ust. 2 i § 37 ust. 2 Regulaminu stanowią wykroczenie poza delegację do wydania aktu prawa miejscowego. Z normatywnego charakteru uchwał podejmowanych w tej materii wynika bowiem konieczność ich formułowania jedynie na podstawie i w granicach upoważnienia ustawowego.