Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 13 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Gl 792/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej, Sędzia NSA Anna Wiciak (sprawozdawca), Sędzia WSA Teresa Randak, Protokolant asyst. sędz. Aleksandra Żmudzińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi E. i J. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. znak [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w K. określił J. i E. Z. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w kwocie [...] zł. wobec zeznanego przez składających deklarację PIT-33 zobowiązania podatkowego w kwocie [...] zł.

Organ podatkowy I instancji w uzasadnieniu wydanej decyzji wskazał na zawyżenie kosztów uzyskania przychodów, zawyżenie odliczeń od dochodu składek na ubezpieczenie emerytalne, chorobowe wypadkowe i rentowe, rent ,darowizn, a także zawyżenie odliczeń od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz wydatków na odpłatne świadczenia zdrowotne oraz wydatków na zakup przyrządów i pomocy naukowych. W ocenie Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w K. zawarte przez podatnika umowy rent nie wypełniły dyspozycji wynikających z art. 903 i nast. Kodeksu cywilnego (dalej K.c.), a zatem jako pozbawione elementów trwałości i okresowości winny zostać uznane za zawarte dla pozoru i potraktowane jako darowizny.

Pozostałe wywody uzasadnienia decyzji , ze względu na niekwestionowanie ich w odwołaniu nie wymagają przytoczenia.

W odwołaniu podatnicy zaskarżyli decyzję organu pierwszej instancji w części dotyczącej stwierdzenia zawyżenia odliczeń od dochodu z tytułu rent. W ich ocenie organ pierwszej instancji naruszył przepisy art. 120 oraz 187 Ordynacji podatkowej poprzez bezpodstawne uznanie umów rent za pozorne i działanie w tym zakresie w oparciu o uchylone przepisy art. 24 a i 24 b Ordynacji podatkowej oraz nienależyte wyjaśnienie okoliczności sprawy, co powodowało błędne ustalenie stanu faktycznego, polegające na uznaniu kwestionowanych umów rentowych za umowy darowizny. Odwołujący się podnieśli, iż skorzystanie przez nich z przewidzianej przez ustawodawcę ulgi podatkowej nie może być traktowane jako obejście prawa, czy naruszenie zasady powszechności opodatkowania.