Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 listopada 2006 r., sygn. I SA/Wa 1017/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Nowicka Sędziowie WSA Elżbieta Sobielarska asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant Maciej Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2006 r. sprawy ze skargi Gminy M. na decyzję Ministra Transportu i Budownictwa z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie uwłaszczenia państwowych osób prawnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Transportu i Budownictwa decyzją z dnia [...] kwietnia 2006 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Wójta Gminy M., na podstawie art. 138 §1 pkt 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, umorzył postępowanie odwoławcze.

W uzasadnieniu swojej decyzji organ II instancji stwierdził, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2005 r. nr [...], na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, ze zm.), w tym art. 200, stwierdził nabycie z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Przedsiębiorstwo [...] [....] i [...] [...] [...] w W. prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w M., w obrębie M., oznaczonego jako działka nr [...] o pow. [...] m2 oraz prawa własności budynku, budowli i innych urządzeń znajdujących się na tym gruncie. Niezgadzając się z takim rozstrzygnięciem Wójt Gminy M. wniósł odwołanie. Rozpatrując odwołanie Minister Transportu i Budownictwa stanął na stanowisku, że uwłaszczenie z mocy art. 200 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami odnosi się do stanu prawnego istniejącego w dniu 5 grudnia 1990 r. i dotyczy państwowych i komunalnych osób prawnych posiadających w zarządzie grunt stanowiący własność Skarbu Państwa lub gminy. Decyzja uwłaszczeniowa ma charakter decyzji deklaratoryjnej i oznacza przekształcenie istniejącego w dniu 5 grudnia 1990 r. prawa zarządu w prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz przyznanie prawa własności budynków, innych urządzeń i lokali. Z akt sprawy wynika, że przedmiotowa działka nr [...] o pow. [...] m2 położona w obrębie M. w dniu 5 grudnia 1990 r. stanowiła własność Skarbu Państwa uregulowaną w księdze wieczystej KW Nr [...] i pozostawała w zarządzie jednostki uwłaszczonej. Zgodnie z treścią art. 127 § 1 kpa odwołanie od decyzji wydanej w I instancji służy stronie. Zatem w pierwszej kolejności organ odwoławczy miał obowiązek ustalić, czy odwołanie pochodzi od strony w rozumieniu art. 28 kpa. W tej sprawie Minister stanął na stanowisku, że Wójt Gminy M. nie wykazał interesu prawnego Gminy i nie przedłożył żadnych dokumentów, z których wynikałyby jakiekolwiek prawa rzeczowe Gminy M. w stosunku do powyższej działki. W aktach znajduje się natomiast decyzja Wojewody [...] z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] odmawiająca komunalizacji działki nr [...] na rzecz Gminy M., która decyzją Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w W. z dnia [...] września 2005 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Gminy M., została utrzymana w mocy. Mając powyższe na uwadze, organ II instancji uznał, że odwołujący się nie posiada legitymacji prawnej do wniesienia odwołania i umorzył postępowanie odwoławcze.