Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 listopada 2006 r., sygn. I SA/Łd 1114/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Paweł Kowalski (spr.), Sędziowie NSA Teresa Porczyńska, NSA Bogusław Klimowicz, Protokolant asystent sędziego Tomasz Furmanek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2006 r. sprawy ze skargi S. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] [...] Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł., działając na podstawie art.207, art.210 § 1 i 4, art.75, art.73§1 Ordynacji podatkowej w związku z § 16 ust.1 pkt.1 lit.b rozporządzenia z dnia 22 sierpnia 2005 roku w sprawie właściwości organów podatkowych oraz art.30 ust.1 pkt.1 i art.42 ust.1 pkt.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2003 roku odmówił S. C. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok.

Podstawą tego rozstrzygnięcia były następujące ustalenia faktyczne ( zresztą niekwestionowane przez skarżącego ) ; otóż na przestrzeni lat 2000-2002 S.C. udzielił spółce A pożyczek na łączną kwotę 32.653.000 złotych. Zawarte pomiędzy stronami umowy przewidywały prawo do ich wypowiedzenia z zachowaniem 30 dniowego terminu. Pożyczki te były oprocentowane. Pismem z dnia 23 czerwca 2003 roku S.C. dokonał wypowiedzenia wszystkich umów pożyczek ( z zachowaniem 30 dniowego terminu wypowiedzenia ), wzywając jednocześnie A do wpłaty na wskazany przez siebie rachunek bankowy należności głównej wraz z należnymi odsetkami w terminie 7 dni od dnia wypowiedzenia. W dniu 10 lipca 2003 roku S.C. zawarł ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością B umowę cesji, mocą której przeniósł na tę spółkę swe wierzytelności wobec A wynikające z wypowiedzianych umów pożyczek wraz ze związanymi z nimi prawami i należnościami ubocznymi. Zawiadomienie o przelewie wierzytelności na rzecz B zostało przekazane spółce A w dniu 11 lipca 2003 roku. Zgodnie z jego treścią od chwili jego doręczenia wszelkie świadczenia z umów pożyczek, łącznie z należnym oprocentowaniem miały być kierowane przez A na rachunek B. W dniu 30 lipca 2003 roku A oświadczył skarżącemu o dokonaniu potrącenia wzajemnych wierzytelności, i na tę datę naliczył odsetki. W dniu 6 sierpnia 2003 roku A dokonała na rachunek bankowy spółki B jako nabywcy wierzytelności wpłaty kwoty 17,045.132,01 złotych. Jednocześnie złożyła do właściwego Urzędu Skarbowego deklarację PIT-8A za miesiąc sierpień 2003 roku, w którym wykazała wartość potrąconego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, od wartości odsetek za korzystanie z kapitału. W deklaracji tej odsetki za korzystanie z kapitału zostały określone na kwotę 6.987.798 złotych, zaś wartość zryczałtowanego podatku - na kwotę 1.397.559,60 złotych. Powołując się na treść art.30 ust.1 pkt.1, art.42 ust.1 pkt.2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( w brzmieniu obowiązującym w 2003 roku ) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Ł. stwierdził, że podatek dochodowy został przez płatnika ( A) zasadnie obliczony, pobrany i odprowadzony i nie stanowi nadpłaty w rozumieniu treści art.72 § 1 pkt.1 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ podatkowy pierwszej instancji podniósł, że przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią otrzymane lub postawione do dyspozycji pieniądze i wartości pieniężne. Przez otrzymane pieniądze należy rozumieć wypłaconą gotówkę lub kwoty przelane na rachunek bankowy. Natomiast pieniądze lub wartości pieniężne postawione do dyspozycji, to takie, które podatnik może włączyć do swego władztwa. W sytuacji przelewu skarżący miał prawo włączyć pieniądze do swego władztwa, lecz zgodnie ze swą dyspozycją przekazał je osobie trzeciej. Mógł to uczynić zgodnie z umową przelewu, w takim stanie w jakim ona dotychczas istniała, to jest w stanie jaki powstaje wskutek zastosowania przepisów podatkowych, czyli po potrąceniu zobowiązania przez płatnika.