Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 padziernika 2006 r., sygn. I SA/Łd 904/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Sędziowie Sędzia NSA Paweł Janicki, Asesor WSA Cezary Koziński (spr.), Protokolant Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w dniu 25 października 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. P. i H. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1999 oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Łd 904/06

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. określił Państwu A. i H. P. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1999 r. w kwocie 31.324,20 zł.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ podatkowy wskazał, iż podatnicy, w złożonym w dniu 27 kwietnia 2000 r. zeznaniu podatkowym PIT-31, bezpodstawnie odliczyli od swojego dochodu wydatki z tytułu renty udzielonej Pani M. P. (matce podatnika).

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego "świadczenia spełnione w 1999 r. przez Pana H. P., w wykonaniu umowy renty zawartej z Panią M. P., nie mogą być uznane za świadczenia rentowe, gdyż nie mają one cech okresowości". Przez rentę, o której mowa w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć rentę umowną ustanowioną na podstawie przepisów art. 903 - 907 Kodeksu cywilnego i analiza umowy przedstawionej przez strony powinna być dokonana w oparciu o unormowania zawarte w tych przepisach. Pan H. P., jak stwierdzono, zobowiązał się do wypłacenia Pani M. P. renty w dwóch ratach - w kwotach 2.000,- zł i 22.000,- zł, płatnych odpowiednio 30.01.1999 r. i 20.12.1999 r. Zatem ze sformułowań umowy nie wynikają żadne okresy płatności, a jedynie wysokość rat z podanymi terminami ich płatności. Umowa obejmowała świadczenia jednorazowe, płatne w dwóch ratach, a nie dwa świadczenia okresowe. Podkreślono, iż zamiarem podatnika było wydatkowanie z góry określonej kwoty (24.000,- zł), a nie ustanowienie renty, na którą powinny się składać świadczenia powtarzające się cyklicznie, w wyraźnie określonych regularnych odstępach czasu. Tak więc uznano, że pomimo "nazwania przedmiotowej umowy "umową renty", powyższych stosunków zobowiązaniowych, jako niespełniających przesłanek z art. 903 Kodeksu cywilnego, nie można traktować jako umowy renty".