Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 padziernika 2006 r., sygn. II SA/Łd 485/06

Dnia 10 października 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Asesor WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.), Protokolant Referendarz sądowy Beata Czyżewska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 września 2006 r. sprawy ze skargi A. Sz. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...] nr [...].

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 7 stycznia 2005r., II S.A./Łd 653/03 uchylił decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...], Nr [...] umarzającą postępowanie pierwszoinstancyjne oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w B. z dnia [...], Nr [...] odmawiającą wydania nakazu rozbiórki szopy drewnianej położonej na nieruchomości nr ew. 1315 w B. przy ul A 51.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał na uchybienia procesowe w toku postępowania administracyjnego, a mianowicie na to, iż organ pierwszej instancji ponownie rozpoznając sprawę nie wykonał wytycznych zawartych w decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...], tj. nie uzupełnił postępowania dowodowego, uniemożliwił A. Sz. udział w wizji lokalnej oraz zaniechał ustalenia, czy są użytkowane budynek gospodarczy i mieszkalny, na potrzeby budowy których wzniesiono sporną szopę. Sąd zauważył, iż mimo braku w załączonych aktach administracyjnych udokumentowania jakiegokolwiek postępowania uzupełniającego organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzje pierwszoinstancyjną z dnia [...] Nr [...], zmieniając jedynie formę rozstrzygnięcia. Nadto Sąd podkreślił, iż postępowanie przed organem odwoławczym zostało uzupełnione wizją lokalną, brak jednak w aktach dowodu, że A. Sz. została o niej powiadomiona, zaś znajdująca się w aktach kserokopia dowodu doręczenia powiadomienia, pokwitowanego przez skarżącą w dniu 18 stycznia 2003r. nie określa jakiej przesyłki dotyczy, a w protokole z wizji z dnia 31 stycznia 2003r. A. Sz. nie została wskazana jako osoba uczestnicząca w tej czynności procesowej. Sąd wskazał również, iż nie ma dowodu pouczenia A. Sz. w trybie art. 10 § 1 k.p.a., że może się ona wypowiedzieć co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań, zwłaszcza, że podczas wizji uczestnicy okazali dokumenty dotyczące pozwoleń na budowę na spornej nieruchomości, dokumentów tych nie załączono jednak do akt, co spowodowało niemożność skorygowania przez skarżącą jej żądań a sądowi - skontrolowanie ustaleń poczynionych w tym zakresie przez organ odwoławczy. Zauważył ponadto, iż organy administracji publicznej nie wyjaśniły w toku postępowania w sposób wyczerpujący, kiedy budowa budynku gospodarczego, na potrzeby którego wzniesiono szopę, została zakończona, w szczególności, czy było to już pod rządami obecnie obowiązującego prawa budowlanego. Okoliczność ta miała, w ocenie Sądu, istotne znaczenie, gdyż skarżąca w jednym ze swoich pism podniosła zarzut niewłaściwego zastosowania prawa materialnego - prawa budowlanego z 1994r. zamiast poprzedniej ustawy z 1974r.