Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 wrzenia 2006 r., sygn. I SA/Po 415/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Gorzan Sędziowie as.sąd. WSA Karol Pawlicki as.sąd. WSA Maciej Jaśniewicz /spr./ Protokolant st.sekr.sąd. Urszula Kosowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 września 2006 r. sprawy ze skargi Spółki "A" na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania restrukturyzacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] roku o nr [...], II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej spółki kwotę 250,- zł/słownie dwieście pięćdziesiąt złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania, III. wstrzymuje wykonanie zaskarżonych decyzji do czasu uprawomocnienie się niniejszego wyroku. /-/ M.Jaśniewicz /-/ G.Gorzan /-/K.Pawlick

Uzasadnienie

Spółka "A" . w Z. (dalej [...].) wnioskiem z dnia [...]2002 r. na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców (Dz.U. Nr 155, poz. 1287 ze zm.; dalej ustawy o restrukturyzacji) wystąpiło o restrukturyzację zaległości w podatku od towarów i usług. Wnioskiem tym objęto zaległości z tytułu dodatkowego zobowiązania podatkowego w tym podatku za [...]1995 r. w kwocie [...]zł, za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł, za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł, zaległości w tym podatku za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł, za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł, [...] 1995 r. w kwocie [...]zł oraz odsetek od nienależnie otrzymanego zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł, za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł i za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł. Pierwszy Urząd Skarbowy decyzją z dnia [...]2002 r. Nr [...]wydaną na podstawie art. 208 § 1 i art. 59 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. Nr 137, poz. 926 ze zm.; dalej Ordynacja podatkowa) oraz art. 2 pkt 3, art. 6 ust. 1 i 4 ustawy o restrukturyzacji niektórych należności publicznoprawnych od przedsiębiorców umorzył postępowanie restrukturyzacyjne w zakresie wymienionych we wniosku zaległości podatkowych. Uzasadniając decyzje organ I instancji stwierdził, że zaległości powstałe wskutek określenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za miesiące [...],[...] i [...] 1995 r. było wynikiem dokonywania przez Spółkę czynności prawnych mających na celu obejście przepisów podatkowych i jako takie zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o restrukturyzacji nie podlegają restrukturyzacji. Z kolei w stosunku do pozostałych kwot zobowiązań wymienionych we wniosku za [...],[...] i [...] 1995 r. oraz odsetek od nienależnego zwrotu podatku za miesiące [...],[...] i [...] 1995 r. umorzono postępowanie restrukturyzacyjne, gdyż zobowiązania te na dzień złożenia przez spółkę wniosku o strukturyzację nie stanowiły zaległości obciążających jej konto podatkowe i jako zobowiązania wygasłe nie mogły stanowić przedmiotu postępowania restrukturyzacyjnego. Z tą oceną zgodził się organ odwoławczy, który w uzasadnieniu decyzji z dnia [...]2003 r. powołując się na treść przepisów art. 2 pkt 4 i art. 6 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i ust. 4 ustawy o restrukturyzacji stwierdził, iż wskazane w złożonym wniosku należności nie zostały zgodnie z tymi przepisami objęte restrukturyzacją. Odwołując się do decyzji wymiarowych za poszczególne okresy rozliczeniowe od [...] do [...] 1995 r. wyjaśniono, iż w tych okresach Spółka ujmowała w rozliczeniu z tytułu podatku od towarów i usług dokumenty niezgodne co do treści z istniejącym stanem faktycznym. Powodowało to wykazanie w miesiącach nieparzystych wysokiego zobowiązania podatkowego podlegającego zaniechaniu poboru na podstawie § 1 ust. 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów i usług od zakładów pracy chronionej (M.P. z 1995 r. Nr 2, poz. 27). Z kolei rozliczenie to powodowało w miesiącach parzystych ([...],[...] i [...]) zaniżenie podatku należnego oraz zawyżenie podatku naliczonego, co skutkowało zawyżeniem zwrotu podatku na rzecz Spółki z budżetu państwa. Zaniżanie podatku należnego wynikało z zawieranych przez Spółkę umów leasingu operacyjnego. Jako podstawę prawną tych rozstrzygnięć powołano przepisy § 46 ust. 1 pkt. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 133, poz. 688) - w zakresie określenia szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu zawartych umów leasingu operacyjnego oraz § 35 ust.4 pkt.4 tego rozporządzenia w zakresie naruszenia obowiązku fakturowania czynności, które w rzeczywistości zostały dokonane. Biorąc pod uwagę ustalenia faktyczne oraz mające zastosowanie w sprawie przepisy organ odwoławczy stwierdził, iż ustalenie dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za [...],[...] i [...] 1995 r., nastąpiło w związku z dokonywaniem przez Spółkę czynności prawnych mających na celu obejście przepisów podatkowych i przepisów dotyczących wymiaru i poboru należności podatkowych. Fakturowanie przez Spółkę fikcyjnych zdarzeń gospodarczych, przedwczesne wystawianie faktur oraz rozliczanie podatku naliczonego wynikającego z tych dokumentów w deklaracjach składanych za miesiące poprzedzające właściwe okresy rozliczeniowe powodujące zawyżenie kwoty podatku przypadającego do bezpośredniego zwrotu na rzecz Spółki w ocenie organu odwoławczego należało uznać za wyczerpujące dyspozycję przepisu art.6 ust.4 ustawy o restrukturyzacji, tj. powstaniem tych należności w związku z dokonywaniem czynności prawnych mających na celu obejście przepisów podatkowych oraz przepisów dotyczących wymiaru i poboru tych należności. Tego rodzaju należności nie podlegały zgodnie z tym przepisem restrukturyzacji. W rozpoznawanej sprawie dotyczyło to należności z tytułu dodatkowego zobowiązania podatkowego za [...],[...] i [...] 1995 r. Z kolei w oparciu o informację organu podatkowego I instancji organ odwoławczy przyjął, iż na dzień złożenia wniosku o restrukturyzację Spółka nie zalegała z płatnością odsetek z tytułu nienależnego zwrotu podatku za [...],[...] i [...] 1995 r. Określone ostatecznie decyzjami Izby Skarbowej z dnia [...]2002 r. Nr [...] i z dnia [...]2002 r. Nr [...], Nr [...]odsetki z tego tytułu za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł, za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł i za [...] 1995 r. w kwocie [...]zł zostały pokryte z powstałej nadpłaty istniejącej w dniu wydania tych decyzji. Zobowiązanie z tego tytułu wygasło na podstawie art. 59 § 1 pkt 4 Ordynacji podatkowej. Natomiast w stosunku do zaległości w podatku od towarów i usług za [...],[...] i [...]1995 r. zaniechano ich poboru w oparciu o przepis § 1 pkt 1 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów i usług od zakładów pracy chronionej.