Wyrok WSA w Lublinie z dnia 21 wrzenia 2006 r., sygn. II SA/Lu 623/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Sędzia NSA Leszek Leszczyński, Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca ), Protokolant Starszy referent Beata Basak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 września 2006 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie skierowania do domu opieki społecznej uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia maja 2006 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta z dnia marca 2006 r. odmawiającą skierowania K. K. do domu pomocy społecznej. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ wskazał, że z akt sprawy wynika, iż K. K. pismem z dnia lutego 2006 r. złożyła wniosek o umieszczenie jej w domu pomocy społecznej. Prośbę swoją umotywowała brakiem czyjejkolwiek pomocy oraz tym, że nie radzi sobie psychicznie i fizycznie. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że ma jednego syna który jest alkoholikiem i na którego pomoc nie może liczyć.

Organ I instancji w odpowiedzi na wniosek przeprowadził odpowiednie postępowanie dowodowe celem stwierdzenia czy zachodzę przesłanki umieszczenia K. K. w domu opieki społecznej. Badając sprawę organ stwierdził, że skarżąca otrzymuje emeryturę z ZUS-u łącznie z dodatkiem pielęgnacyjnym w kwocie 639,82 zł miesięcznie, mieszka sama zajmując jednopokojowe mieszkanie w bloku. W trakcie wywiadu środowiskowego podała, że jedyne jej dziecko syn M. K. nie mieszka z nią jednak często ją odwiedza. K. K. ma dwie wnuczki, z których jedna M. K. przebywa za granicą, a druga A. K. jest niepełnoletnia i uczy się. Twierdzi, że nie otrzymuje z ich strony żadnej pomocy, a nawet jej nie chce. Skarżąca po mieszkaniu porusza się samodzielnie, poza nim za pomocą laski. Podczas wywiadu środowiskowego poprzedzającego wydanie decyzji Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej zaproponował wnioskodawczyni pomoc w formie usług opiekuńczych świadczonych przez opiekunkę domową. W odpowiedzi K. K. oświadczyła, że oczekuje jedynie umieszczenia w domu pomocy społecznej w S. na stałe, w związku z czym odmawia przyjęcia pomocy w formie usług opiekuńczych, które zaproponował jej pracownik socjalny. Organy wskazały ponadto, że wnioskodawczyni od wielu lat korzysta z pomocy w formie usług opiekuńczych świadczonych przez opiekunkę. W latach 1997 -2000 r. korzystała z usług opiekuńczych przez 21 miesięcy w wymiarze 1 godziny dziennie. W 2000 r. została na swój wniosek decyzją Starosty Ł. z dnia X.2000 r. skierowana do Domu Pomocy Społecznej. Przebywała w nim od do listopada 2000 r. i sama zrezygnowała z dalszego pobytu. W latach 2001-2002 korzystała z usług opiekuńczych, przez cztery miesiące po dwie godziny dziennie i przez cztery miesiące po jednej godzinie dziennie. W grudniu 2002 r. zrezygnowała z usług opiekuńczych przyznanych jej na okres od grudnia 2002 r. do czerwca 2003 r. w wymiarze jednej godziny dziennie z powodu nie wykonywania przez opiekunkę wszystkich czynności, które jej zlecała tj. nie chciała umyć klatki schodowej. Wówczas jak zaznacza organ przyznane usługi opiekuńcze obejmowały: przynoszenie węgla, robienie zakupów, sprzątanie mieszkania, przygotowywanie posiłków i pomoc w załatwianiu spraw urzędowych. W ocenie organu I instancji wydana decyzja nie narusza prawa i odpowiada stanowi faktycznemu przedmiotowej sprawy. Organy przywołały art. 50 ustawy o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. , Nr 64, poz. 593 ze zm.) - dalej "ups", zgodnie z którym osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, przysługuje pomoc w formie usług opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej wypełniając ten przepis organizuje usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, do których realizacji zatrudnia opiekunki. Opiekunki świadczą usługi w zakresie m. in. robienia zakupów, sprzątania mieszkania, przygotowywania posiłków, przynoszenia węgla, pomoc w załatwianiu spraw urzędowych, załatwianie wizyt lekarskich oraz pomoc w utrzymaniu higieny osobistej i inne. Organ dodał również, że K. K. jest przewlekle chora i wymaga całodobowej opieki. Od kilku lat cierpi na te same schorzenia i sytuacja ta w ostatnim czasie nie uległa pogorszeniu. Natomiast zgodnie z art. 54 ust. 1 cyt. ustawy osobie wymagającej całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, niemogącej samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, której nie można zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych, przysługuje prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej. Na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalono powyższy stan, który w ocenie organu skutkuje wydaniem decyzji odmawiającej skierowania do domu pomocy społecznej. Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołania K. K. podzieliło rozważania organu I instancji i utrzymało decyzję w mocy. Na powyższą decyzję K. K. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Lublinie. Skarżąca zarzuca organowi naruszenie przepisów ustawy o pomocy społecznej i wnosi o uchylenie decyzji SKO i zasądzenie kosztów według norm przepisanych. W odpowiedzi na skargę Kolegium podtrzymało swoje stanowisko wyrażone w decyzji i wniosło o oddalenie skargi.