Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 29 sierpnia 2006 r., sygn. II SA/Rz 731/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Robert Sawuła Sędziowie AWSA Magdalena Józefczyk /spr./ WSA Zbigniew Czarnik Protokolant sekr. sąd. Anna Mazurek-Ferenc po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólno-Administracyjnym na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi J. i B. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2005 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego -skargę oddala-

Uzasadnienie

II SA/Rz 731/05

UZASADNIENIE

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z [...] czerwca 2005r., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1081 ze zm.) oraz art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974r. Prawo budowlane w zw. z art. 103 ust.2 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. nr 207, poz. 2016 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania J. i B. M. utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] kwietnia 2005r. nr [...] nakazującą rozbiórkę obiektu budowlanego tj. budynku letniskowego o konstrukcji drewnianej usytuowanego na działce nr 69/1 w miejscowości R., stanowiącej własność Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym A. S.A. z siedzibą w S.

W odwołaniu skarżący wnieśli o zmianę decyzji organu I instancji i wydanie decyzji zezwalającej na wykorzystanie obiektu do czasu uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ewentualnie uchylenia zaskarżonej decyzji i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Zarzucili naruszenie art. 37 ust. 1 pkt 1 Prawa budowlanego z 1974r. wobec bezpodstawnego twierdzenia, że obiekt znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę, gdyż w czasie wydawania decyzji teren, na którym znajduje się domek letniskowy, będący przedmiotem rozbiórki nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. W uzasadnieniu zarzucono, że organ mógłby się powoływać na niezgodność wybudowanego obiektu z przepisami obowiązującymi w okresie jego budowy, gdyby podstawą prawną wydanej decyzji był art. 37 ust. 2 Prawa budowlanego z 1974r. i jeśli byłoby to uzasadnione innymi ważnymi przyczynami poza wymienionymi w ust. 1 art. 37 Prawa budowlanego z 1974r. Wobec tego, że podstaw prawną zaskarżonej decyzji jest art. 37 ust. 1 cyt. ustawy, to organ winien zbadać czy wybudowany obiekt znajduje się na terenie, który zgodnie z aktualnymi przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę.