Wyrok WSA w Opolu z dnia 1 sierpnia 2006 r., sygn. II SA/Op 274/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie Sędzia WSA Teresa Cisyk Asesor sądowy Elżbieta Naumowicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 sierpnia 2006r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie funkcjonariusza służby więziennej 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Zakładu Karnego Nr [...] w S. z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja w całości nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez M. P. jest decyzja Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...], nr [..], utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Zakładu Karnego Nr [...] w S. z dnia [...], nr [...], który w oparciu o przepis art. 155 Kodeksu postępowania administracyjnego, zmienił decyzję własną nr [...] z dnia 14 marca 2002 r., przyznającą M. P. nagrodę roczną na pełnienie służby w 2001 r. w wysokości 2884,79 zł. Zmiana dotyczyła przyznania skarżącemu nagrody rocznej w wysokości 3054,24 zł.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazano, że decyzją personalną z dnia 18 czerwca 2003 r., nr [...], Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. uchylił decyzję własną nr [...] z dnia 8 października 2001 r. i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Zakładu Karnego Nr [...] w S. z dnia 13 sierpnia 2001 r., nr [...], dotyczącą obniżenia z dniem 1 września 2001 r. dodatku służbowego do wysokości 220 zł. miesięcznie. W wyniku wydanej decyzji przywrócono M. P. dodatek służbowy do poprzedniej wysokości, tj. do kwoty 420 zł. miesięcznie. Z uwagi na przepis art. 106 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r., Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.), w myśl którego przysługująca funkcjonariuszowi nagroda roczna odpowiada wysokości miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, Dyrektor Zakładu Karnego Nr [...] w S., decyzją nr [...] z dnia 14 marca 2002 r., przyznał M. P. nagrodę roczną za pełnienie służby w roku 2001 w kwocie 2884,79 zł. Tę decyzję należało zweryfikować, ponieważ zweryfikowano jeden ze składników uposażenia wchodzący w skład naliczenia nagrody rocznej. W związku z tym Dyrektor Zakładu Karnego Nr [...] w S., uwzględniając słuszny interes strony, decyzją z dnia [...], nr [...], zmienił powyższą decyzję w trybie art. 155 K.p.a., przyznając nagrodę roczną w wysokości 3054,24 zł., zarządzając wypłatę kwoty 169,45 zł., jako różnicy pomiędzy wartością należną a wartością nagrody wypłaconej. Motywami wniesionego przez M. P. odwołania było rażące naruszenie prawa i żądanie stwierdzenia nieważności decyzji organu pierwszej instancji. Odwołujący się wywodził, że przepis art. 155 K.p.a ma zastosowanie do decyzji uznaniowych, a nadto że bezwzględnym obowiązkiem organu było uzyskanie zgody strony na wzruszenie decyzji, który to wymóg nie został formalnie wypełniony. W końcowej części uzasadnienia organ odwoławczy wskazał, że nie uwzględnił odwołania, gdyż nie podziela zarzutu strony o bezprawności decyzji organu pierwszej instancji. Wywiódł, że zarzut nieuzyskania zgody strony jest chybiony, gdyż M. P. w odwołaniach z dnia 27 sierpnia 2001 r. oraz z dnia 10 lipca 2003 r. ubiegał się o uchylenie decyzji w przedmiocie obniżenia dodatku służbowego i przywrócenie jego wcześniejszej wysokości. Zdaniem organu, w tym żądaniu zawarta jest zgoda strony na zmianę decyzji na jej korzyść również w zakresie wyrównania (zwiększenia) kwoty nagrody rocznej za pełnienie służby w 2001 r.