Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lipca 2006 r., sygn. VII SA/Wa 493/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wilczewska - Rzepecka, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Asesor WSA Grzegorz Czerwiński, , Protokolant Anna Mężyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca 2006 r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia[...] stycznia 2006 r. nr [...] w przedmiocie nakazu wykonania określonych robót budowlanych skargę oddala

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] stycznia 2006 r. nr [...][...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, po rozpatrzeniu odwołania B. P., utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] nr [...] z dnia [...] września 2005 r. nakazującą wykonanie robót budowlanych w budynku garażowym, usytuowanym na działce nr ewid. [...] w obrębie [...], położonej przy ul[...]w [...].

Obiekt wyżej opisany był już wcześniej przedmiotem postępowania administracyjnego. I tak Prezydent [...] decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 1994 r. na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane - orzekł rozbiórkę garażu. Tę decyzję utrzymał w mocy Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...] czerwca 1994 r.

Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 stycznia 1996 r. w sprawie IV SA 1103/94 obie wyżej opisane decyzje zostały uchylone. Sąd podniósł , że nie jest trafne rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie w trybie art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane z 1974 r., bowiem kiedy powstawał przedmiotowy obiekt nie istniał plan zagospodarowania terenu, a tylko jego projekt, zaś zdaniem Sądu, projekt nie stanowi planu w rozumieniu w/w przepisu art. 37 ust. 1 pkt 1.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że przedmiotem ustaleń i rozstrzygnięć w niniejszej sprawie muszą być okoliczności odnoszące się do dyspozycji art. 37 ust. 1 pkt 2. Zdaniem Sądu, orzeczenie rozbiórki w trybie art. 37 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego z 1974 r. wymaga wszechstronnego zebrania materiału faktycznego i dokonania oceny prawnej wyłącznie pod kątem okoliczności wykazanych w tym przepisie.