Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. IV SA/Po 446/05

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie WSA Maciej Dybowski (spr.) WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Protokolant sekr. sąd. Monika Wiśniewska po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2006 r. sprawy ze skargi B.W. na decyzję (postanowienie) Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku przedemerytalnego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji Starosty z dnia [...] nr [...] 2. stwierdza nieważność postanowienia Starosty z dnia [...] /-/ M. Dybowski /-/ P. Miładowski /-/ E. Kręcichwost - Durchowska KB/

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia [...] nr [...] działając na podstawie art. 127 § 1 i 2, art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 6 c ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu (tj. Dz.U. 6/01/56 - dalej uzpb) utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] nr [...] wydaną przez Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy działającego z upoważnienia Starosty w przedmiocie odmowy przyznania B.W. zasiłku przedemerytalnego. Organ II instancji, powołując się na art. 37j ust. 1 uzpd stwierdził, że zasadnie orzeczono o odmowie przyznania B.W. zasiłku przedemerytalnego. Zdaniem organu odwoławczego, z treści art. 37j ust. 1a w/w ustawy wynika, że zeznania świadków nie mogą powodować uznania danego okresu za pracę w szczególnych warunkach

W wyniku wniesionej skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu prawomocnym wyrokiem z dnia 2 marca 2004 r. sygn. 4/II SA/Po 4553/01 uchylił wskazane wyżej decyzje obu instancji. W uzasadnieniu wyroku Sąd, powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego i Sądu Najwyższego stwierdził, iż świadectwo pracy nie jest dokumentem urzędowym na gruncie przepisów postępowania cywilnego, a dowód przeciwko stwierdzeniom czy brakom stwierdzeń w świadectwie pracy, jako dokumencie, w ramach postępowania o konkretne roszczenie, może być przeprowadzony w każdym czasie. W uzasadnieniu wyroku stwierdzono, że jedną z naczelnych zasad postępowania administracyjnego jest zasada prawdy obiektywnej, zgodnie z którą udowodnienie każdego faktu mającego znaczenie prawne może nastąpić za pomocą wszelkich legalnych środków. Powołano się przy tym na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 czerwca 1987 r. sygn. akt P 1/87, zgodnie z którym jakiekolwiek ograniczenie w tym przedmiocie wynikać może tylko z przepisów ustawowych. W kontekście powyższego stanowisko organów pierwszej jak i drugiej instancji, że na podstawie zeznań świadków nie można podważyć treści świadectwa pracy, nie można uznać za zasadne. Rozpatrując przedmiotową sprawę organy administracyjne nie wyjaśniły wszystkich istotnych okoliczności faktycznych, dopuszczając się naruszenia przepisów art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 kpa.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00