Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. IV SA/Po 438/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Popowska (spr.) Sędziowie WSA Maciej Dybowski WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Protokolant sekr. sąd. Monika Wiśniewska po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 27 lipca 2006 r. sprawy ze skargi T.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego oddala skargę /-/E.Kręcichwost-Durchowska /-/B.Popowska /-/M.Dybowski KB/

Uzasadnienie

Sygn. akt IV SA / Po 438 / 05

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 1 lipca 2004 r. T.F. zwróciła się o przyznanie zasiłku stałego. Decyzją z dnia [...], nr [...], Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej odmówiła wnioskodawczyni przyznania zasiłku stałego. Od tej decyzji T.F. złożyła odwołanie, a Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej jako: SKO) zaskarżoną decyzję uchyliło i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia. W trakcie ponownego rozpoznania ustalono, że wyrokiem Sądu Rejonowego- Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 27 maja 2004 r. T.F. została zaliczona do umiarkowanego stopienia niepełnosprawności od dnia 8 kwietnia 2004 r. na stałe.

Decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, ponownie odmówiła przyznania wnioskodawczyni zasiłku stałego. W uzasadnieniu organ podał, że wnioskodawczyni formalnie spełnia przesłanki do udzielenia jej pomocy społecznej, gdyż deklarowany przez nią miesięczny dochód dwuosobowej rodziny w miesiącu czerwcu 2004 r., poprzedzającym złożenie wniosku, wyniósł 225 zł, zaś dochód ten stanowiły wyłącznie alimenty otrzymywane przez córkę T.F., która jest studentką IV roku Inżynierii Środowiska na Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Organ stwierdził także, iż wnioskodawczyni jest właścicielką położonej w O. nieruchomości o obszarze 434 m2, zabudowanej budynkiem o powierzchni 209,8 m2, składającym się z 4 pokoi, kuchni i łazienki z WC, pralni oraz garażu, zaś dom jest bogato wyposażony i posiada wysoki standard. Organ pierwszej instancji, porównując oferty dotyczące sprzedaży działki wraz z domem o podobnych gabarytach przyjął, że wartość zabudowanej domem działki należącej do wnioskodawczyni w cenie wolnorynkowej kształtuje się w granicach około 300.000 zł. W ocenie organu I instancji, wnioskodawczyni nie wykorzystywała własnych możliwości poprawy swojej sytuacji (za możliwości takie organ uznał wynajem lub sprzedaż domu o znacznej wartości, o wielkości znacznie przekraczającej potrzeby dwuosobowej rodziny, a pochłaniającej znaczne środki na jego utrzymanie), pomimo że dysponowała znacznymi zasobami majątkowymi a obciążenie nieruchomości hipoteką przymusową w kwocie 25.000 zł nie stanowiło przeszkody w sprzedaży domu. Za niewykorzystanie własnych możliwości wnioskodawczyni, organ uznał także nie wystąpienie przez córkę wnioskodawczyni o podwyższenie alimentów przysługujących jej w tej samej wysokości od 1997 r. Organ I instancji ustalił także, iż wnioskodawczyni na bieżąco regulowała opłaty związane z utrzymaniem domu, dlatego w ocenie organu, deklarowane przez wnioskodawczynię dochody musiały być w rzeczywistości wyższe, gdyż w przeciwnym razie nie mogłyby w żaden sposób zabezpieczyć wydatków na utrzymanie domu i zakup artykułów pierwszej potrzeby oraz leków, kosztów studiów (dojazdów, książek itp.), nawet przy przyjęciu, że córka wnioskodawczyni nie opłacała kosztów mieszkania we Wrocławiu. Podsumowując, organ I instancji wskazał, iż rodzina wnioskodawczyni posiadała dodatkowe własne środki, których w toku postępowania nie ujawniła, a stwierdzona dysproporcja między udokumentowaną wysokością dochodu a sytuacją majątkową wnioskodawczyni oraz niewykorzystywanie własnych możliwości pomimo dysponowania znacznymi zasobami majątkowymi, stały się podstawą negatywnego rozpatrzenia wniosku.