Wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. I SA/Ke 136/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędziowie Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.),, Sędzia WSA Andrzej Jagiełło, Protokolant Sekretarz sądowy Emilia Kundera, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 lipca 2006 sprawy ze skarg E. i J. S. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 r. z dnia [...] 2006 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. I. uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu pierwszej instancji, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 880 zł (osiemset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

I SA/Ke 136/06

UZASADNIENIE

Decyzjami z dnia [...]2006 r. Nr [...] oraz NR [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania E. i J. S. od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] 2006 r. w sprawie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej znak [...] oraz znak [...] z dnia [...] 2003 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 1995 i 1996, zaskarżone decyzje utrzymał w mocy. W motywach rozstrzygnięcia wskazał, że decyzjami z dnia [...]2003 r. znak [...] oraz [..] Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzje Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w K. w przedmiocie określenia E. i J. małż. S. podatku dochodowego od osób fizycznych za 1995 i 1996 r. w wysokości większej od zeznanej. Skargi na tą decyzje zostały oddalone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie prawomocnymi wyrokami z dnia 23 marca 2005 r. sygn. akt I SA/Kr 1894/03 oraz I SA/Kr 1895/03. Pismami z dnia 3 czerwca 2005 r. pełnomocnik podatników złożył wnioski o wznowienie postępowania podatkowego dotyczącego wskazanych decyzji. Jako podstawę wznowienia powołał art. 240 § 1 pkt.5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.-Ordynacja podatkowa ( t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8 poz.60 ze zm.) . Jako nowe okoliczności faktyczne istniejące w dniu wydania decyzji, nie znane organom podatkowym, wskazał umowę dzierżawy ciągnika siodłowego datowaną 31 marca 1995 r., której potwierdzoną kserokopię dołączył jako dowód. Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniami z dnia [...] 2005 r. wznowił postępowanie w sprawie, a następnie decyzjami znak[...]oraz znak[...] z dnia [...] 2006 r. odmówił uchylenia decyzji ostatecznych z dnia [...] 2003 r. przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, z powodu nie stwierdzenia przesłanek określonych w art. 240§1 Ordynacji podatkowej. Organ powołując się na zasadę trwałości decyzji ostatecznych wyrażoną w art. 128 ustawy-Ordynacja podatkowa podniósł, że zmiana lub uchylenie takiej decyzji ma charakter wyjątkowy. W ocenie organu przedłożony dokument z dnia 31 marca 1995 r. nie stanowi nowego dowodu w sprawie. Według organu załączona umowa dzierżawy ciągnika siodłowego Renault G260 Nr rej [...] i naczepy Pacton typ3139 Nr rej [...] mogłaby spełniać przesłanki nowego dowodu w sprawie, pod warunkiem, że dokument został sporządzony rzeczywiście w dniu 31 marca 1995 r. Organ wskazał, że analiza materiału dowodowego stanowiącego podstawę wydania ostatecznej decyzji odwoławczej wykazała, że umowa nie została odnaleziona, lecz została sporządzona na potwierdzenie stanowiska podatnika. W przypadku istnienia takiego dokumentu podatnik uzyskałby korzystne rozstrzygnięcie w przedmiocie podatku dochodowego. Podniósł, że strona nie podnosiła w toku postępowania faktu zawarcia w dniu 31 marca 1995r. umowy dzierżawy, potwierdziła za zgodność oryginałem umowę użyczenia ciągnika. Wiarygodność przedłożonej umowy podważa ponadto zawarcie w tym samym dniu dwóch rożnych umów regulujących tą samą kwestię. Okoliczności powyższe wskazują, że umowa dzierżawy została sporządzona ex post na potrzeby toczącego się postępowania. Nie może zatem stanowić podstawy do wznowienia postępowania.