Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2006 r., sygn. IV SA/Po 270/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Makosz-Frymus Sędziowie WSA Maciej Dybowski (spr.) WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Protokolant sekr. sąd. Monika Wiśniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi D. W. - M. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję /-/E.Kręcichwost-Durchowska /-/E.Makosz-Frymus /-/M.Dybowski KP

Uzasadnienie

Sygn. IV SA/Po 270/06 U Z A S A D N I E N I E

Prawomocnym wyrokiem z dnia [...] sygn. [...] Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu uchylił decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] nr [...] i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego [...] z dnia [...] nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej u D. W. - M. .

W uzasadnieniu Naczelny Sąd Administracyjny w szczególności wskazał, że owe decyzje podjęte zostały z naruszeniem przepisów postępowania administracyjnego, mającym wpływ na wynik sprawy. Decyzje oparto na orzeczeniach lekarskich, nie odpowiadających opinii biegłego w rozumieniu art. 84 § 1 kpa. Orzeczenia lekarskie nie mogą ograniczać się do lakonicznych wniosków ale winny być wszechstronnie uzasadnione i wyjaśniać w sposób przekonujący wszelkie wątpliwości, gdy tymczasem orzeczenie Instytutu Medycyny Pracy i orzeczenie Poradni Chorób Zawodowych sprowadzały się wyłącznie do wniosków i nie zawierały uzasadnienia. Obie opinie nie zawierają ustalenia, czy choroba rozpoznana u Skarżącej mieści się w wykazie chorób zawodowych. Rozpoznanie odpowiada jednostce chorobowej, określonej w punkcie 7 wykazu. Z redakcji tego przepisu wynika, że choroby umieszczone w nawiasie zostały podane przykładowo a nie wyczerpująco. Także inna przewlekła choroba narządu głosu związana z nadmiernym wysiłkiem głosowym może być uznana za chorobę zawodową. Konstrukcja § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. 65/83/294 ze zm.- dalej rozporządzenie z 1983 r.) przemawia za przyjęciem, że w przypadku pozytywnego ustalenia, że stwierdzona u pracownika choroba jest wymieniona w wykazie i praca była wykonywana w warunkach narażających na jej powstanie, domniemywa się istnienie związku przyczynowego między chorobą zawodową a warunkami pracy. W sprawie wykazano, że Skarżąca była narażona na nadmierny wysiłek głosowy przez ok. 40 lat. Właściwe zakłady służby zdrowia winny wypowiedzieć się, czy stwierdzona u Niej choroba zawodowa znajduje się w wykazie chorób zawodowych, a w razie pozytywnej odpowiedzi na to pytanie rozważyć, czy schorzenie zostało spowodowane innymi niż zawodowe okolicznościami. Tylko w tym ostatnim przypadku byłoby możliwe obalenie domniemania związku przyczynowego choroby z warunkami pracy.