Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 31 maja 2006 r., sygn. II SA/Po 209/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Górecka /spr./ Sędzia NSA Stanisław Małek Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant masz. Maria Kasztelan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2006 r. sprawy ze skargi 1/P. S., 2/E.S., 3/D. B., 4/W.P. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zarzutów do projektu planu miejscowego; I. stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa, II. zasądza od Rady Miasta na rzecz skarżących kwotę 300 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych. /-/ St.Małek /-/ M.Górecka /-/ E.Podrazik

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...] Rada Miasta odrzuciła zarzuty P. S., W. P., D.B. i E.S. do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "rejon ulicy [...]" w P .

Skargę na powyższą uchwałę wnieśli w/w będący współwłaścicielami nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], leżącej w obrębie opracowanego projektu planu. Skarżący żądali jej uchylenia, gdyż ich zdaniem skarżona uchwała naruszała ona art. 10 w zw. z art. 9 pkt 4 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i skutkowała pozbawieniem skarżących bez dostatecznego uzasadnienia przysługującego im prawa własności nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym i dwoma pawilonami handlowymi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 22 września 2004r., sygn. akt II S.A./Po 285/04, oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku Sąd podniósł, iż wprawdzie ustalenia projektu planu dotyczą interesu prawnego skarżących, to obowiązek uwzględnienia zarzutu do planu powstaje wtedy, gdy naruszenie interesu prawnego jest związane z naruszeniem porządku prawnego. Nie ma obowiązku uwzględnienia zarzutu, gdy naruszenie interesu prawnego lub uprawnienia nastąpiło zgodnie z prawem w granicach władztwa planistycznego przysługującego gminie z mocy art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999r. Nr 15, poz. 139, ze zm.), która to ustawa w rozpoznawanej sprawie miała zastosowanie. W ocenie Sądu orzekającego w rozpoznawanej sprawie Rada Miasta dochowała postanowień art. 18 ust. 2 ustawy bowiem zachowana została sformalizowana procedura sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a zatem skarżący mieli zapewnioną ochronę swych interesów. Co do zarzutów skargi, że projekt planu przewiduje rozwiązania, które w przypadku jego uchwalenia pozbawią skarżących prawa własności i uniemożliwią prowadzenie działalności gospodarczej na należącej do nich nieruchomości, Sąd podniósł, że w postępowaniu dotyczącym uchwalenia projektu planu nie są przesądzone kwestie własności do gruntu, choć niewątpliwie przeznaczenie danego terenu w planie na cele publiczne może w przypadku realizacji tego planu do wywłaszczenia przy braku zgody na dobrowolne wyzbycie się w drodze umowy prawa do nieruchomości.