Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 maja 2006 r., sygn. II SA/Łd 1146/05

Dnia 29 maja 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Asesor WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.), Protokolant asystent sędziego Arkadiusz Widawski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2006 roku sprawy ze skargi K. P. i M. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Rady Miejskiej w Ł. na rzecz K. P. i M. P. solidarnie kwotę 300 (trzysta) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Ł. w dniu [...] podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części miasta Ł., obejmującą obszar A wraz z otuliną.

W skardze na powyższą uchwałę K. P. i M. P. wniosły o stwierdzenie jej nieważności.

W uzasadnieniu skargi, poza wskazaniem stanu faktycznego sprawy, podniosły, iż są właścicielkami znajdującej się na obszarze A i jego otuliny nieruchomości położonej przy ul. A 249 w Ł., przy drodze z Ł. do W. przez S.. Podkreśliły, iż w nowym planie nieruchomość ta znalazła się przede wszystkim na terenie oznaczonym 1.8.7 E1.RP, dla którego w zakresie przeznaczenia wprowadzono rolnictwo z elementami gospodarki leśnej, ogrodnictwo gruntowe, szkółki drzewne, nieintensywną hodowlę zwierząt opartą o własną bazę paszową, gospodarkę rybną, agroturystykę, obsługę ruchu rekreacyjno - turystycznego, urządzenia związane z retencją wód powierzchniowych, a także dopuszczono istniejącą w dniu wejścia w życie ustaleń planu - zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i zagrodową, gospodarczą związaną z podstawowymi potrzebami mieszkańców terenów (zdrowia, oświaty, kultu religijnego, sportu, wypoczynku, handlu, gastronomii i inne) oraz obsługą ruchu rekreacyjno - turystycznego z wykluczeniem form powstałych w wyniku działań samowolnych (§ 13 ust. 16 pkt 1). Zauważyły nadto, iż plan dla tego terenu w § 13 ust. 16 pkt 3 dodatkowo ustalił w zakresie gospodarowania minn. traktowanie wszystkich istniejących form zagospodarowania (w tym zabudowy) o przeznaczeniu niezgodnym z planem jako tymczasowy sposób zagospodarowania, zakaz utrwalania (przebudowy, rozbudowy, nadbudowy oraz odtwarzania) i sukcesywną likwidację wszystkich form zagospodarowania kolidujących ze środowiskiem i walorami krajobrazowymi lub ich restrukturyzację polegającą na ich dostosowaniu do w/w form, a dla istniejącej zabudowy o przeznaczeniu innym niż w/w dopuścił wyłącznie remonty bieżące i to z dalszymi ograniczeniami, a w zakresie infrastruktury technicznej minn. wykluczył stosowanie do celów grzewczych i bytowych nieekologicznych paliw. Zdaniem skarżących, powyższe zapisy ustanawiają zakazy i ograniczenia korzystania z nieruchomości i prawa prowadzenia działalności gospodarczej, na ich działce nie będzie bowiem można nic budować, prowadzić działalności gospodarczej, przynoszącej dochody potrzebne do samodzielnego utrzymania.