Wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 kwietnia 2006 r., sygn. I SA/Ke 18/06

Sygnatura akt: I SA/Ke 18/06 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 kwietnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Asesor WSA Mirosław Surma, Protokolant: Referent stażysta Krzysztof Armański, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27.04.2006 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa T. Sp. z o.o. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] numer [...] w przedmiocie : odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Ke 18/06

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] znak [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpoznaniu wniosku Przedsiębiorstwa T. Spółka z o. o. w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] znak [...] wydanej z upoważnienia Prezydenta Miasta K. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za rok 2003, stwierdziło brak przesłanki wymienionej w art. 247§1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa(Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz 60 ze zm. ) i odmówiło stwierdzenia nieważności wskazanej decyzji. W motywach rozstrzygnięcia organ podniósł, że spółka składając wniosek, zarzuciła decyzji Prezydenta Miasta K. rażące naruszenie prawa tj art. 1a ust.1 pkt. 3 oraz 5 ust 1pkt 2 lit. b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. - o podatkach i opłatach lokalnych( Dz. U z2002 r. Nr. 9 poz. 84 ze zm. ) polegające na przyjęciu przez organ podatkowy pierwszej instancji, iż nie zachodziło wyłączenie z użytkowania budynku mimo złego stanu technicznego. Organ wskazał, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się za rażące naruszenie prawa oczywistą sprzeczność pomiędzy treścią przepisu a rozstrzygnięciem objętym decyzją, tj. sytuację w której orzeczenie w sposób ewidentny odbiega od obowiązującej normy prawnej, przy czym wykładnia tej normy nie budzi wątpliwości. Cechą rażącego naruszenia prawa jest to, że treść decyzji pozostaje w sprzeczności z przepisem poprzez proste ich zestawienie ze sobą. Pojecie stanu technicznego nie zostało w ustawie zdefiniowane. W doktrynie aktualny jest pogląd, że o złym stanie technicznym nie decydują przyczyny leżące po stronie przedsiębiorcy, ale obiektywne okoliczności natury technicznej, uniemożliwiające wykorzystanie go do celów konkretnej działalności prowadzonej przez dany podmiot. W ocenie Kolegium obowiązujący stan prawny nie był jednoznaczny, dopuszczalna była odmienna interpretacja art. 1 lit a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Organ podatkowy, określając wysokość zobowiązania posłużył się definicją stanu technicznego dokonaną przez Ministerstwo Finansów. Kolegium stwierdziło, że jakkolwiek nie podziela poglądu organu podatkowego, zawartego w uzasadnieniu decyzji, to nie można przyjąć, że jest on oczywiście błędny, a tylko w takiej sytuacji zachodziłaby podstawa do wzruszenia decyzji w sprawie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości za 2003 r.