Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 marca 2006 r., sygn. III SA/Wa 3509/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek (spr.), asesor WSA Maciej Kurasz,, asesor WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Protokolant Konrad Aromiński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca2006 r. sprawy ze skargi "P.F." sp. z o.o. z siedzibą w D., gmina B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia [...] października 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości w podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. na rzecz skarżącego kwotę 500 zł (pięćset złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem P. "F." Sp. z o.o. z siedzibą w D., gmina B. (zwana dalej "Skarżącą") reprezentowana przez Prezesa Zarządu J. F. wystąpiła z wnioskiem o częściowe umorzenie zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości i dokonanie "redukcji" odsetek. Skarżąca uzasadniła swoją prośbę tym, że od prawie czterech lat nie funkcjonuje, i w związku z tym firma nie uzyskała w tym okresie żadnych dochodów. Skarżąca wskazała, że mimo to zatrudniała dwóch pracowników, którym wypłacała wynagrodzenie. Dodatkowo prezes Skarżącej podkreślił, że sam nie pobiera wynagrodzenia od pięciu lat, dlatego nie posiada wolnych środków by opłacić stałe narastającą zaległość podatkową. Nie posiada też żądnych innych źródeł dochodów oraz oszczędności. Koszty utrzymania rodziny Prezesa Skarżącej spoczywają na jego małżonce, która prowadzi niewielką stację A..

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2005 r., Nr [...] Wójt Gminy B. odmówił umorzenia podatku od nieruchomości w kwocie 69.452,80 zł. W uzasadnieniu decyzji organ podatkowy stwierdził, że w przypadku Skarżącej nie występuje żadna z przesłanek określonych w art. 67 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 ze zm.; powoływanej dalej jako "ord.pod.") . Podnoszone przez prezesa Skarżącej argumenty nie wskazują bowiem ani na ważny interes podatnika, ani na ważny interes publiczny. O ważnym interesie można mówić wówczas, gdy występuje sytuacja, której podatnik nie mógł przewidzieć lub której nie mógł zapobiec. Skarżąca prowadzi działalność od 2000 r., co wskazuje na ugruntowanie jego pozycji na rynku, a problemy finansowe są elementem ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. W ocenie organu podatkowego przenoszenie odpowiedzialności za niepowodzenia Skarżącej na budżet gminy nie leży ani w interesie gminy, a ani w interesie podatnika..