Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 marca 2006 r., sygn. I SA/Ol 16/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski Asesor WSA Renata Kantecka (spr.) Protokolant Anna Fic po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2006r. sprawy ze skargi R. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" r., Nr "[...]" w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego za 1997r. oddala skargę

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia 12 listopada 2003r., ustalił R. N. za 1997r. zryczałtowany podatek dochodowy od dochodu ze źródeł nieujawnionych w kwocie 1.008.153,00 zł.

Organ podatkowy drugiej instancji, w wyniku przeprowadzonego postępowania w trybie art. 229 Ordynacji podatkowej, w którym uzupełniono dowody i materiały w zakresie poniesionych przez podatnika wydatków i zgromadzonych zasobów finansowych, uwzględniając w części podniesione w odwołaniu zarzuty, wydał w dniu 29 października 2004r. decyzję, którą ustalił zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od dochodów ze źródeł nieujawnionych w wysokości 179.801,30 zł. Zmniejszenie zobowiązania w tym podatku wynikało z faktu uwzględnienia po stronie przychodów kwoty 109.357,50 zł (30.000 ECU), jako zasobów finansowych wwiezionych do kraju i nie zgłoszonych na granicy organom celnym oraz obniżenia po stronie wydatków nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę pawilonu handlowo-produkcyjnego o kwotę 995.111,58 zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie wyrokiem z dnia 23 marca 2005r., uchylił opisaną decyzję. Sąd nie podzielił wywodów skargi kwestionujących ustalenie na podstawie opinii biegłego poniesionych w 1997r. wydatków na budowę pawilonu produkcyjno-handlowego. Zdaniem Sądu stanowisko organów podatkowych określające wysokość poniesionych przez podatnika wydatków na podstawie opinii biegłego należało przyjąć za prawidłowe. W ocenie Sądu w sytuacji, gdy podatnik wobec braku właściwej dokumentacji, nie potrafił określić wysokości nakładów inwestycyjnych poniesionych na budowę pawilonu, organ odwoławczy miał prawo posłużenia się innymi kryteriami. Sąd wskazał, iż zadaniem organu było, zgodnie z art.20 ust.3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 1993r. nr 90, poz.416 ze zm., zwanej dalej u.p.d.o.f.) ustalenie źródeł pokrycia poniesionych wydatków oraz tego, czy źródła te pochodziły z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania, poprzez zestawienie powyższych wartości z uwzględnieniem w rozliczeniu jedynie tych przychodów strony, osiągniętych w 1997r. oraz we wcześniejszych latach podatkowych, które podlegały opodatkowaniu bądź zwolnieniu z podatku. Ustalenie takich przychodów winno nastąpić w oparciu o dane i dowody, które potwierdzają dopełnienie obowiązku podatkowego. Cechy takiej nie można natomiast przypisać mieniu zgłaszanemu na granicy, czy wypłatom z konta bankowego. Sąd stwierdził, iż organ powinien dokonać ustaleń w oparciu o proste zestawienie poniesionych przez podatnika w 1997r. i nie budzących wątpliwości wydatków z wartością pochodzącego z przychodów opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania mienia zgromadzonego w roku podatkowym oraz latach wcześniejszych zarówno w kraju jak i w Niemczech, z uwzględnieniem unormowań zawartych w umowach międzynarodowych.