Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 28 lutego 2006 r., sygn. I SA/Rz 431/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Serafin-Kosowska /spr./ Sędziowie NSA Bożena Wieczorska NSA Jacek Surmacz Protokolant sek.sąd. T.Tochowicz po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2006r. na rozprawie- sprawy ze skargi Z. J. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2004r. Nr [...] w przedmiocie odmowy rozpoznania zarzutów egzekucyjnych I. Uchyla zaskarżone postanowienie oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] maja 2004r. nr [...]., II. określa, że postanowienia wymienione w punkcie I nie mogą być wykonane do chwili uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie

I SA/Rz 431/04

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia (...) września 2004r. nr (...) Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia (...) maja 2004r. nr (...) odmawiające rozpoznania zarzutów wniesionych przez Z. J. - wobec wniesienia ich po terminie- dotyczących postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych nr: [...] wydane na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001r. o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 125 poz. 1368/ w związku art. 34§ 2, art. 32 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. nr 36 poz. 161 z 1991r. z późn. zm./.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że w piśmie z dnia 21 czerwca 2001r. - stanowiącym uzupełnienie wniosku z dnia 10 grudnia 1998r. - zobowiązany Z. J. zawarł zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego do tytułów wykonawczych stanowiących podstawę zajęcia ruchomości u zobowiązanego w dniu 29 marca 1995r. a w szczególności zarzucił nieistnienie obowiązku, brak wymagalności obowiązku, niedopuszczalność egzekucji, zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego.

Przepis art. 32 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji zobowiązuje organ egzekucyjny lub egzekutora przystępującego do czynności egzekucyjnych do doręczenia zobowiązanemu odpisów tytułów wykonawczych oraz pouczenia o prawie złożenia w terminie 7 dni zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Postępowanie dowodowe przeprowadzone przez organ I instancji wykazało, że podczas dokonywania u zobowiązanego zajęcia ruchomości w dniu 29 marca 1995r. zostały zobowiązanemu doręczone odpisy tytułów wykonawczych /numery jak wyżej/ a mianowicie fakt doręczenia potwierdzony został zeznaniami świadków będących pracownikami Urzędu Skarbowego /A. W. i Z. B./. Przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków na okoliczność faktu i daty doręczenia zobowiązanemu odpisów tytułów wykonawczych było dopuszczalne a ocena tych zeznań dokonana przez organ I instancji nie przekracza ustawowych granic. Przepis art. 75 kodeksu postępowania administracyjnego nakazuje jako dowód dopuścić wszystko co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy a nie jest sprzeczne z prawem i w związku z tym niedopuszczalne jest stosowanie formalnej teorii dowodów tj. przyjmowanie, że daną okoliczność można udowodnić tylko określonymi środkami dowodowymi.