Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 lutego 2006 r., sygn. I SA/Gd 1293/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Tomasz Kolanowski (spr.), Sędziowie : asesor WSA Irena Wesołowska, sędzia WSA Ewa Wojtynowska, Protokolant: Zuzanna Baca, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 30 września 2003 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia 30 września 2003r. utrzymał w mocy decyzję [...] Urzędu Skarbowego z dnia 26 czerwca 2003r. w sprawie S. B. w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń, luty, kwiecień, maj 1998r. oraz za miesiące od stycznia do marca, od czerwca do września i listopad 1999r. w łącznej kwocie 234 775zł. wraz z odsetkami za zwłokę.

Podstawą powyższego rozstrzygnięcia był ustalony w sprawie, następujący stan faktyczny:

Pełnomocnik S. B. pismem z dnia 3 października 2002r. wystąpił do [...] Urzędu Skarbowego z wnioskiem o rozłożenie na raty zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące styczeń, luty, kwiecień i maj 1998r. oraz styczeń, luty, marzec, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień i listopad 1999r. wraz z należnymi odsetkami za zwłokę, określonych decyzjami Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia 6 września 2002r.

W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik strony podniósł, że kwota zaległości wynikająca z decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej nie jest wynikiem zaniedbań podatnika, lecz wynika z faktu zakwestionowania wystawionych faktur VAT u jego dostawcy, za co przerzucono odpowiedzialność na nabywcę towaru. Strona od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej złożyła odwołanie. Ze względu na to, że wniesienie odwołania nie wstrzymuje wykonania decyzji, strona wniosła o rozłożenie zaległości podatkowej na raty, wskazując że wyegzekwowanie zobowiązania podatkowego spowoduje nieodwracalne dla podatnika skutki gospodarcze. Strona podniosła, że konieczność zapłaty kwoty zaległości w trybie egzekucyjnym spowoduje likwidację działalności, zamknięcie zakładu pracy i w konsekwencji obciążenie Skarbu Państwa kosztami utrzymania kolejnych bezrobotnych. Ponadto określona kwota zaległości wraz z odsetkami za zwłokę przekracza kwotę przychodu podatnika, gdyż za osiem miesięcy 2002r. prowadzona działalność przyniosła przychód w kwocie 431 482,76zł. W tym okresie działalność przyniosła stratę w wysokości 129 187,66zł. Koszty bieżącego utrzymania strona musiała pokryć z kredytów kupieckich oraz z oszczędności z lat poprzednich. We wniosku wskazano ponadto, że strona nie posiada innych źródeł przychodu, jest stanu wolnego, mieszka wspólnie z pełnoletnią córką, która jest właścicielką mieszkania, ponosi koszty alimentów w wysokości 693,00zł. miesięcznie. Jednocześnie strona oświadczyła, że nie korzystała z żadnych form pomocy publicznej dla przedsiębiorców w okresie trzech kolejnych lat poprzedzających złożenie przedmiotowego wniosku.