Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 lutego 2006 r., sygn. II SA/Gd 1763/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk Asesor WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant Marta Went po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi G. i J. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 14 listopada 2003 r., nr [...] w przedmiocie doprowadzenia obiektu budowlanego do poprzedniego stanu oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 listopada 1997 r. Prezydent Miasta, powołując się na art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakazał skarżącemu Jackowi Blajdzie zamurowanie otworu okiennego w ścianie północnej przy ul. [...]. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Wojewody z dnia 23 stycznia 1998 r. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy w Gdańsku rozpoznając skargę skarżącego J. B. uchylił obie te decyzje wyrokiem z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie II SA/Gd 415/98. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Sąd przedstawił w pierwszej kolejności stan faktyczny, z którego wynikało, że w dniu 4 kwietnia 1997 r. E. M. zamieszkała w G. przy ul. [...] złożyła w Urzędzie Miasta pismo, w którym poinformowała, że w dniu 26 marca 1997 r. na parterze budynku przy ul. [...] został wybity otwór okienny, wychodzący na działkę nr [...], której jest współwłaścicielem. W dniu 15 kwietnia 1997 r. ta sama osoba złożyła kolejne pismo, w którym poinformowała, że w budynku przy ul. [...], w tej samej ścianie, lecz tym razem na piętrze, wybito kolejny otwór okienny. W pismach tych E. M. wyjaśniała, że okna zostały wykonane w murze, w którym przed 30 laty były okna, które zostały następnie zamurowane. Twierdziła też, że nowe okna zmieniają istotnie wygląd budynku i uniemożliwiają zagospodarowanie działki, na którą wychodzą. W trakcie przeprowadzonych oględzin budynku ustalono, iż okno na piętrze wykonała U. Ch., zaś okno na parterze wykonał skarżący J. B. W tym stanie rzeczy dwiema odrębnymi decyzjami z dnia 8 sierpnia 1997 r., w których powołano się na art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakazano U. Ch. oraz skarżącemu J. B. zamurowanie otworów okiennych. Uzasadniając te decyzje wskazano, że wybicie otworów okiennych nastąpiło bez zgłoszenia oraz, że znajdują się one w ścianie, która stanowi granicę między nieruchomościami położonymi przy ul. [...] i ul. [...]. Na skutek odwołań wniesionych przez U. Ch. oraz skarżącego J. B., Wojewoda decyzjami z dnia 27 października 1997 r. uchylił obie te decyzje i przekazał sprawy do ponownego rozpatrzenia. Wojewoda zakwestionował powołanie się na art. 48 Prawa budowlanego twierdząc, że nie może on być stosowany do robót budowlanych. W konsekwencji wskazał, że w sprawie wykonania okien winien być zastosowany art. 66 Prawa budowlanego. Ponownie rozpatrując sprawę Prezydent Miasta, powołując się na art. 66 pkt 1 Prawa budowlanego, dwiema odrębnymi decyzjami z dnia 26 listopada 1997 r. nakazał U. Ch. oraz skarżącemu J. B. zamurowanie okien. Uzasadniając je organ administracyjny powtórzył argumenty zawarte w decyzjach z dnia 8 sierpnia 1997 r., zmieniając je jedynie w ten sposób, iż przyjął, że okna zostały wykonane bez wymaganego pozwolenia. We wspólnym odwołaniu od tych decyzji U. Ch. oraz J. B. podkreślali, że okna zostały przez nich wykonane w miejscach, w których istniały wcześniej okna, które zostały zamurowane w 1960 r. Twierdzili w związku z tym, że wykonania przez nich okien nie należy traktować jako samowolnie prowadzonych robót budowlanych, lecz jako przywrócenie stanu poprzedniego. Wskazywali też, że przed wykonaniem okien uzyskali pozytywną opinię Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Rozpoznając odwołanie Wojewoda w dwóch odrębnych decyzjach z dnia 23 stycznia 1998 r. utrzymał w mocy decyzje organu pierwszej instancji. Uzasadniając swoje decyzje organ odwoławczy stwierdził, iż roboty budowlane polegające na wykonaniu w 1997 r. otworu okiennego wymagały pozwolenia na budowę. Wobec tego, że roboty te zostały wykonane należało, zdaniem organu, zastosować art. 66 pkt 1 Prawa budowlanego. W ocenie organu odwoławczego po wykonaniu okien budynek jest w nieodpowiednim stanie technicznym. Ściana, w której znajdują się okna, o które w sprawie chodzi, stoi na granicy z działką nr 71. Zgodnie zaś z § 12 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie należy zachować odległość 3 m od granicy dla budynków zwróconych w stronę granicy ścianą bez otworów, co wyklucza usytuowanie ściany z otworami okiennymi na granicy. Wyjaśniono też, że poprzednie okna zostały zamurowane w 1961 r., w związku z czym w obecnym stanie faktycznym otworów okiennych w ścianie nie było.