Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 stycznia 2006 r., sygn. II SA/Ol 685/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Tadeusz Lipiński Marzenna Glabas (spr.) Irena Szczepkowska Ewa Rychcik Przewodniczący Sędzia WSA Sędzia WSA Asesor WSA Protokolant po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia "[...]" r. nr "[...]" w przedmiocie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymany nią w mocy decyzję organu I instancji; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" r. o przyznaniu płatności bezpośrednich do gruntów rolnych w pomniejszonej wysokości Kierownik Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa przyznał R. K., po potrąceniu kwoty płatności bezpośrednich do gruntów rolnych, płatność na rok 2004 w łącznej wysokości 39.479,63 zł, w tym z tytułu: Jednolitej Płatności Obszarowej - 2004 16.513,97 zł, Uzupełniającej Płatności Obszarowej - inne - 2004 22.965,66 zł. W uzasadnieniu podał, że zastosowano sankcje zmniejszenia płatności ze względu na zawyżoną deklarację powierzchni działek rolnych. Podstawę zastosowania sankcji stanowią art. 5 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2199/2003 z dnia 16 grudnia 2003 r. ustanawiającego środki przejściowe dla stosowania w odniesieniu do 2004 r. rozporządzenia Rady (WE) nr 1259/1999 w zakresie systemu Jednolitej Płatności Obszarowej dla Republiki Czeskiej, Estonii, Cypru, Łotwy, Litwy, Węgier, Malty, Polski, Słowenii i Słowacji oraz art. 32 Rozporządzenia Komisji (WE) nr 2419/2001 z dnia 11 grudnia 2001 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania zintegrowanego systemu zarządzania i kontroli dla niektórych schematów pomocowych Wspólnoty ustanowionego na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3508/92.

W złożonym odwołaniu R. K. zarzucił, że w decyzji ujęto mniejszą ilość gruntów ornych niż faktycznie jest przez niego uprawiana. Wywiódł, że błąd pomiędzy deklarowaną a zmierzoną powierzchnią wynosi 0,7%.