Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 24 stycznia 2006 r., sygn. IV SA/Gl 504/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Teresa Kurcyusz - Furmanik Sędziowie: NSA Zofia Borowicz NSA Tadeusz Michalik (spr.) Protokolant: st.sekretarz Alicja Sadowska po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi K. S. na zarządzenie Prezydenta Miasta C. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odwołania ze stanowiska dyrektora szkoły uchyla zaskarżone zarządzenie

Uzasadnienie

Zaskarżonym tu zarządzeniem Prezydenta Miasta C. z dnia [...] roku wydanym na podstawie art. 30 ust. 2 pkt. 5 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.) oraz art. 38 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 07 września 2004 r. o systemie oświaty (Dz.U. z 1996 r. Nr 67 , poz. 329 ze zm.) odwołano ze stanowiska Dyrektora Szkoły [...] Nr [...] w C. K. S. z dniem [...] roku.

Zarządzenie to doręczono K. S. w dniu [...] r.

Pismem z dnia [...] r. K. S. wezwała Prezydenta Miasta C. do usunięcia naruszenia prawa, gdyż jej zdaniem w przedmiotowym przypadku nie zaistniała sytuacja o której mowa w art. 38 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 07 września 2004 r. o systemie oświaty.

W piśmie z dnia [...] r. skierowanym do K. S. Prezydent Miasta C. poinformował, że nie znalazł podstaw do zmiany zarządzenia z dnia [...] r..

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego K. S. domagała się uchylenia zarządzenia Nr [...] z dnia [...] r. Prezydenta Miasta C. oraz "odszkodowania w postaci wypłacenia dodatku funkcyjnego".

W jej uzasadnieniu przedstawiła stan faktyczny sprawy oraz zarzuciła organowi naruszenie przepisu art. 38 ust 2 ustawy z dnia 07 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 ze zm.) przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie. Wskazała, że na podstawie tego przepisu organ, który powierzył nauczycielowi stanowisko kierownicze w szkole w przypadkach szczególnie uzasadnionych, po uzyskaniu pozytywnej opinii kuratora oświaty, może odwołać nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia, a pojęcie "szczególnie uzasadnionych przypadków" na tle art. 38 ust. 2 powoływanej ustawy o systemie oświaty, powinno być rozumiane wąsko. Oznacza ono bowiem takie sytuacje, w których nie jest możliwe spełnienie przez nauczyciela funkcji kierowniczej i zachodzi konieczność natychmiastowego przerwania jego czynności z uwagi na zagrożenie dla interesu publicznego, a nadto musi być ono przy tym o tyle istotne, iż nie pozwala na dalsze wykonywanie obowiązków przez daną osobę. Wedle przekonania skarżącej kontrola przeprowadzona przez Państwową Inspekcję Pracy w znacznym stopniu obciąża poprzednie władze szkoły [...]. Podkreśliła, że przepis art. 38 ust. 1 pkt. 2 cyt. ustawy stwarza wyraźne gwarancje dla stabilności stosunku zatrudnienia nauczycieli -musi być zarówno przez organy decydujące, jak i przez organy nadzorujące, a także sprawujące kontrolę legalności decyzji podejmowanych w tym zakresie, traktowany ze szczególną uwagą. Zatem rozstrzygnięcia w tym zakresie nie mogą mieć charakteru dowolnego lub arbitralnego, lecz powinny być dokładnie i szczegółowo wywiedzione i uargumentowane w uzasadnieniu. Podkreśliła przy tym, że takiego uzasadnienia nie otrzymała, a co za tym idzie jej zdaniem zarzuty stawiane jej osobie nie zostały dostatecznie wyjaśnione i udowodnione. Ponadto zarzuciła organowi naruszenie przepisów art. 7 i 10 k.p.a., a to przez nie wskazanie przez organ prowadzący szkołę jakie to "szczególnie uzasadnione przypadki" legły u podstaw jego rozstrzygnięcia. Zdaniem skarżącej stwarza to przesłankę do uznania naruszenia przez organ przepisów o postępowaniu administracyjnym w stopniu wywierającym istotny wpływ na wynik sprawy. Podkreśliła, iż na większość z przedstawionych przez nią udokumentowanych okoliczności nie otrzymała odpowiedzi. Zaakcentowała nadto, ze obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest pouczenie strony o prawie zapoznania się z aktami i złożenia końcowego oświadczenia. Brak w aktach sprawy końcowego oświadczenia strony oraz dowodu, że organ prowadzący postępowanie pouczył stronę o przysługującym jej prawie uzasadnia wniosek, że organ prowadzący postępowanie naruszył obowiązek ustalony w art. 10 § 1 k.p.a..