Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 23 stycznia 2006 r., sygn. I SA/Gl 1380/05

Nie jest możliwe rozstrzygnięcie, które nakłada na podatnika określony podatek, jeżeli podatek ten nie został uregulowany w przepisach ustawy. W roku podatkowym 1999 nie istniał podatek od czynności cywilnoprawnych, a czynności te podlegały opłacie skarbowej, a skoro tak organ określając wysokość podatku od czynności cywilnoprawnej, wydał decyzję bez podstawy prawnej, a więc z naruszeniem przesłanki określonej w art. 247 par. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./, a organ odwoławczy utrzymując tę decyzję w mocy naruszył art. 247 par. 1 pkt 3 tej Ordynacji.

Fakt, iż w roku podatkowym 1999 należna była z tytułu zawarcia umowy pożyczki inna danina publiczna w takiej samej wysokości /2 procent wartości pożyczki/ to jest opłata skarbowa w żadnym razie nie usprawiedliwia organu podatkowego z bezpodstawnego zastosowania przepisów ustawy, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2001 r. i określenia skarżącym podatku od czynności cywilnoprawnych. Zarzut zatem naruszenia art. 120 Ordynacji podatkowej to jest zasady praworządności - zasługiwał na uwzględnienie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Sędzia NSA Przemysław Dumana,, Asesor WSA Teresa Randak (sprawozdawca), Protokolant Anna Halabowska, po rozpoznaniu w dniu 11 stycznia 2006r. na rozprawie sprawy ze skargi D. i A. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku od czynności cywilnoprawnych 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji 2. orzeka, że decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł ( słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w M. określił D. i A. małżonkom L. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy pożyczki pieniężnej w kwocie [...] zł. zawartej w dniu [...] 1999 r. w wysokości [...] zł. wraz z odsetkami za zwłokę liczonymi od dnia [...] 2005 r. Jak stwierdził organ podatkowy kwota zobowiązania wraz z odsetkami została uiszczona przez podatników w dniu [...] 2005 r., a zatem na dzień wydania decyzji nie istniała zaległość podatkowa. W uzasadnieniu decyzji, organ podatkowy wyjaśnił, że podatnicy zawarli umowę pożyczki na kwotę [...] zł. z D. Lis w dniu [...] 1999 r. Wskazując na treść art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej ( Dz. U. Nr 4, poz. 23 z późn. zm. ) organ podatkowy podniósł, że opłata skarbowa winna być uiszczona z tytułu zawarcia tej umowy w terminie czternastu dni, od dnia powstania obowiązku podatkowego. Następnie wskazano, że zgodnie z art. 6 pkt 3 ustawy, jeżeli czynność cywilnoprawna nie została zgłoszona organowi podatkowemu w okresie pięciu lat, a którakolwiek ze stron po upływie tego terminu powoła się przed organem podatkowym na okoliczność jej dokonania, termin przedawnienia prawa ustalenia opłaty skarbowej biegnie na nowo od dnia powołania się na tę czynność, w stosunku do tego podatnika, który powołał się na tę czynność. Organ wskazał, że podatnicy na fakt zawarcia umowy pożyczki powołali się w dniu [...] 2005 r., zatem ich zobowiązanie podatkowe zostało określone w wysokości [...] % wartości zaciągniętej pożyczki tj. w wysokości [...] zł.