Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Wr 734/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Łoboda (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Asesor WSA Marek Olejnik Protokolant Kamila Paszowska-Wojnar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi I. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w L. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za maj 2000 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz I. H. kwotę 5.615 (pięć tysięcy sześćset piętnaście) zł - tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, III. orzeka, że decyzja wymieniona w pkt I nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. określił I. H. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za maj 2000 r. w wysokości [...].

W wyniku przeprowadzonego postępowania ustalono, że I. H., prowadząc działalność gospodarczą w zakresie obrotu surowcami wtórnymi, dokonał w rozliczeniu za maj 2000 r., obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości [...], wynikającą z 6. faktur VAT, wystawionych przez Firmę A w J., na sprzedaż złomu aluminium, miedzi, mosiądzu, oraz "złomu chłodnic". Według organu kontroli skarbowej, faktury te nie dokumentowały faktycznie zrealizowanych dostaw, albowiem jak się okazało, fikcyjny charakter miały faktury, na podstawie których M. D. miał rzekomo nabyć złom od Przedsiębiorstwa B - M. M. oraz Przedsiębiorstwa C - M. P. W tym zakresie stwierdził organ, że M. M. , uznany za osobę zaginioną, nie posiadał stosownego zaplecza osobowego i technicznego potrzebnego do obrotu złomem metali. Z kolei przeszukania funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w J. nie ujawniły jakiejkolwiek dokumentacji związanej z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Z kolei czynności kontrolne u M. P. wykazały, że w maju 2000 r. jej dostawcami na podstawie posiadanych oryginałów faktur był wskazany powyżej M. M. oraz firma D - P. P. Jednakże, jak ustalił organ, w trzech miejscach zgłoszonych przez ten podmiot jako miejsca prowadzenia skupu metali, nie stwierdzono, ażeby działalność faktycznie była wykonywana, także z tego względu, że jeden adres okazał się fikcyjny, zaś pod drugim było mieszkanie w budynku wielorodzinnym. Organ I instancji podkreślił, że na podstawie faktur otrzymanych od dwóch wskazanych podmiotów, M. D. wystawił dalej faktury dla szesnastu innych podatników, w tym dla I. H., co - gdyby założyć realność transakcji - było nieracjonalne, albowiem powodowało rozproszenie kierunku przepływu złomu do podmiotów zajmujących się jego utylizacją. W ocenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej takie postępowanie miało na celu ukrycie fikcyjności transakcji w stosunkach pomiędzy firmami uczestniczącymi w "łańcuchu złomiarskim".