Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Łd 840/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.), Sędzia NSA Paweł Janicki, Asesor Cezary Koziński, Protokolant T. Naraziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi Korporacji Akcyjnej A Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił Spółce Akcyjnej A Korporacja Akcyjna zobowiązanie podatkowe w wysokości 1.402 zł z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 rok.

Przedmiotowa decyzja została wydana wobec stwierdzonego przez organ podatkowy zawyżenia kosztów uzyskania przychodu o kwotę 4.918,08 zł stanowiącą wydatek za usługi parkowania dwóch samochodów marki Jaguar oraz samochodu marki Cadillac. Organ podatkowy ustalił, że wymienione pojazdy nie były własnością Spółki. Podatnik nie przedstawił również w toku postępowania umów, z których wynikałoby, że przedmiotowe samochody były używane przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej ocenił, że zaliczenie opisanego wydatku do kosztów uzyskania przychodów narusza art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), dalej ustawy o pdop.

Podatnik wniósł do Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. odwołanie, w którym podniósł zarzuty naruszenia przepisów art. 16a, art. 16f, art. 16h ust. 1 pkt 1 przywołanej wyżej ustawy o pdop przez niezastosowanie ww. przepisów, choć zostały spełnione wszystkie warunki do dokonania odpisów amortyzacyjnych. Zarzucił również naruszenie szeregu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tj. z 2005r. Nr 8, poz. 60) regulujących postępowanie podatkowe. Naruszenie przepisów postępowania polegać miało w ocenie autora odwołania na uchyleniu się do wszechstronnego wyjaśnienia stanu faktycznego, w szczególności na nieuwzględnieniu dokonanej przez podatnika amortyzacji i nie pomniejszeniu wysokości zobowiązania podatkowego o wysokość odpisów amortyzacyjnych.