Wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 listopada 2005 r., sygn. I SA/Łd 997/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Z. Kmieciak (spr.), Sędziowie NSA T. Porczyńska, B. Lubiński, Protokolant A. Łuczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2005 r. sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 rok skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [..] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. określił A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w J. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2000 w wysokości 252.010,00 zł. W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego stwierdzono, iż w złożonym rocznym zeznaniu podatkowym za rok 2000 zawyżono koszty uzyskania przychodów poprzez zaliczenie wydatków poniesionych w związku z zawarciem w dniu 20 września 1997r. pomiędzy Spółką A a jej udziałowcem firmą B Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Niemczech długoterminowej umowy, w ramach której niemiecka spółka jako usługodawca miała dokonywać przepakowania dostarczonych przez Spółkę A towarów w ten sposób, aby sposób opakowania spełniał warunki dostaw wymaganych przez odbiorców hurtowych w Niemczech. Koszt usługi za przepakowanie jednego transportu ustalono na kwotę 1800 DM, a Spółka A dostarczała do niemieckiej firmy towary pakowane na palety. Z uwagi na wysokie koszty transportu, na każdą paletę pakowane były towary jednorodne. Przepakowywanie, o którym mowa w umowie polegało zatem na rozpakowaniu jednorodnych asortymentowo palet i pakowaniu nowych z uwzględnieniem zamówienia konkretnego klienta. Jak ustalono w toku postępowania, towar dostarczany był do M. w Niemczech, a odpowiedzialność sprzedającego tj. Spółki A za towar kończyła się w momencie przekazania towaru pierwszemu przewoźnikowi. Kupujący tj. niemiecka firma B nie była pośrednikiem handlowym Spółki A, a bezpośrednim nabywcą towarów. Dokonywała zamówień w imieniu drugiego z udziałowców - firmy C mającej siedzibę w Lichtensteinie, dla której towary również były dostarczane do M. i tam całkowicie rozpakowywane. Na podstawie tych ustaleń organ podatkowy uznał, iż koszty wynikające z rachunków firmy B za przepakowywanie towarów do niej należących, nie są kosztami uzyskania przychodu Spółki A. Spółka nie wykazała związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionymi nakładami a uzyskanym w roku 2000 przychodem, co stanowi naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.z 1993r., Nr 106, poz. 482 ze zm.).