Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 listopada 2005 r., sygn. IV SA/Gl 47/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Tadeusz Michalik(spr.) Sędziowie: WSA Beata Kalaga - Gajewska NSA Szczepan Prax Protokolant: st.sekr.sąd. Alicja Sadowska po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2005 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Wojewódzkiej Komisji Poborowej w K. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy skierowania do służby zastępczej oddala skargę

Uzasadnienie

.

Orzeczeniem Nr [...] z dnia [...] Powiatowa Komisja Poborowa dla miasta K. w K. , działając na podstawie art. 104 k.p.a. oraz art. 38 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2002 r. Nr 21 poz. 205 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku R. K. o skierowanie do służby zastępczej postanowiła nie kierować do służby zastępczej z motywów moralnych poborowego R. K.

W uzasadnieniu wskazano, że swój wniosek o skierowanie do służby zastępczej z dnia dniu [...] R. K. ograniczył do stwierdzenia, że jest pacyfistą i nie lubi broni. Podniesiono, że w trakcie posiedzenia Komisji poborowy nie sprecyzował poglądów pacyfistycznych, które nie pozwalają mu na odbycie zasadniczej służby wojskowej ,a swoją wypowiedź ograniczył do wyjaśnienia, że nie miał styczności z bronią i nie chce jej mieć, zmuszanie kogoś do służby wojskowej jest złe, jest przeciwko wojnie i broni, ogólnie przemocy.

Odnosząc się do wypowiedzi poborowego organ wskazał, że dla możliwości skierowania do odbycia służby zastępczej nie wystarczy odwołanie się do ogólnych idei pacyfizmu, niezbędne jest wykazanie rzeczywistych sprzeczności indywidualnych reguł postępowania z obowiązkiem służby wojskowej. Dla przyznania służby zastępczej nie wystarcza sama deklaracja wyboru tej służby, trzeba jeszcze. dowieść, że wybór ten podyktowany jest właśnie przekonaniami moralnymi. Zasady, które mają moc imperatywu moralnego trzeba umieć nazwać i wykazać ich sprzeczność z obowiązkiem zasadniczej służby wojskowej, czego poborowy nie uczynił. Zdaniem organu R. K. nie przedstawił żadnych takich wyznawanych przez siebie wartości moralnych, które można by uznać za pozostające w sprzeczności z odbywaniem zasadniczej służby wojskowej, a argumentację poborowego dotyczącą jego sprzeciwu wobec przemocy należy uznać za zbyt ogólnikową, nie wynikającą z głębszych przemyśleń. Podniesiono, że obowiązująca ustawa o powszechnym obowiązku obrony RP wyraźnie mówi o tym, że wniosek poborowego musi być uzasadniony, w związku z czym nie może być tutaj mowy o automatyzmie kierowania do służby zastępczej. Podkreślono, że na gruncie dotychczas obowiązującego prawa o skierowaniu do służby zastępczej decydują tylko te względy moralne lub przekonania religijne, które nie pozwalają na odbycie zasadniczej służby wojskowej. Istnienie takich zasad czy przekonań musi być dowiedzione. Przywołał orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego gdzie stwierdzono, iż skierowanie do służby zastępczej uzależnione jest od wystąpienia rzeczywistego konfliktu między obywatelskim obowiązkiem obrony, a obywatelskim prawem wolności sumienia, wyznania czy przekonań, a więc gdy odbywanie służby wojskowej pozostaje w oczywistej sprzeczności z wyznawanymi zasadami. (wyrok z dnia 11 lutego 1991 r. SA/Wr 57/91).