Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 padziernika 2005 r., sygn. IV SA/Wa 1236/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Miron, Sędziowie sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.),, asesor WSA Agnieszka Wójcik, Protokolant Julia Dobrzańska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2005 r. sprawy ze skargi P. S.A. w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w R. z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zgłoszenia zanieczyszczenia ziemi Oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...]lutego 2005 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w R., na zasadzie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymało w mocy decyzję Starosty [...] z dnia [...] stycznia 2005 r., o odrzuceniu zgłoszenia P. S.A. o zanieczyszczeniu powierzchni ziemi na działkach w B., gdzie usytuowana jest stacja paliw nr [...].

W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, iż podstawę odrzucenia zgłoszenia przez organ I instancji stanowił art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy - Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. Nr 100, poz. 1085 ze zm.). W sprawie organ ten trafnie odrzucił zgłoszenie, gdyż nie zachodziły przesłanki jego uwzględnienia. Wnioskodawca nie wykazał bowiem aby przed datą 1 października 2001 r. istniało zanieczyszczenie gruntów na stacji paliw w B. Faktu ich wystąpienia nie potwierdziła w szczególności ocena zanieczyszczenia dokonana przez H. Sp. z o.o. (w decyzji mylnie przytoczono nazwę "H. S.A.") w sierpniu 2004 r. W decyzji wskazano także, iż P. S.A. jest następcą prawnym "C." S.A. Ponieważ, jak wynika ze zgłoszenia, to "C." .S.A. jest sprawcą ewentualnych zanieczyszczeń, nie można przyjąć, iż zanieczyszczenia gleby i ziemi dokonał inny podmiot niż zgłaszający zanieczyszczenie P. S.A. W tej sytuacji nie zostały spełnione warunki uwzględnienia zgłoszenia dokonanego przez P. S.A.

Od decyzji tej wniosła skargę P. S.A. W skardze wnioskowała o uchylenie decyzji organów obu instancji podnosząc, iż zostały one wydane z naruszeniem art. 12 ust. 1 ustawy wprowadzającej ustawę - Prawo ochrony środowiska. Wskazano, iż przepis ten stanowi lex specialis w stosunku do regulacji określających zasadę sukcesji w zakresie obowiązków o charakterze publicznoprawnym. Podniesiono także, iż przejęcie praw i obowiązków o charakterze publicznoprawnym pomiędzy podmiotami wymaga wyraźnego przepisu ustawowego. W doktrynie reprezentowany był pogląd, iż tylko rzeczowe stosunki administacyjnoprawne przechodzą na następcę prawnego, który nabywa określoną rzecz, natomiast tzw. stosunki pośrednie przechodzą pod pewnymi warunkami (J.S.), przy czym reprezentowany był też pogląd, iż stosunki administracyjne są w zasadzie nieprzenaszalne. Wyjątek od tej zasady musi wynikać ze szczególnej regulacji prawnej (S.K.). Pogląd, co do nieprzenaszalnego charakteru obowiązków wynikających ze stosunków administracyjnoprawych, reprezentowali również autorzy prospekty emisyjnego P. S.A. wskazując na potrzebę ubiegania się ponownie przez Koncern o większość decyzji reglamentujących zasady korzystania ze środowiska wydanych uprzednio na rzecz "C." S.A. Brak sukcesji przez P. S.A. praw i obowiązków wynikających z decyzji skierowanych do "C." S.A. wynikał z poniższych uwarunkowań formalnoprawnych.