Wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 padziernika 2005 r., sygn. II SA/Wa 1214/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spraw.), WSA, Andrzej Kołodziej, Protokolant Małgorzata Płodzicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 października 2005 r. sprawy ze skargi G. K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] Prezes Rady Ministrów, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymał w mocy poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] kwietnia 2005 r., którą to decyzją odmówił przyznania G.K. renty specjalnej.

W uzasadnieniu powyższej decyzji stwierdzono, iż przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.), jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Nadto stwierdzono, iż przy rozpatrywaniu wniosków o przyznanie świadczeń specjalnych sytuacja bytowa wnioskodawcy jest wprawdzie brana pod uwagę, ale nie stanowi jednak jedynego kryterium przyznawania tych świadczeń. Organ ustalił, iż wnioskodawczyni [...] ur. w 1955 r., bez zawodu, ostatnio pracująca jako [...] miała ustalone prawo do renty z tytułu okresowej częściowej niezdolności do pracy od 31 października 1997 r. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 12 sierpnia 2004 r. uznana została za zdolną do pracy, co spowodowało, iż organ rentowy odmówił jej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Od tej decyzji G.K. wniosła odwołanie do Sądu Okręgowego w S., który po dopuszczeniu dowodu z opinii biegłych lekarzy, wyrokiem z dnia 25 stycznia 2005 r., odwołanie przez nią wniesione oddalił.