Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 padziernika 2005 r., sygn. III SA/Wa 1768/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Dudra, Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Asesor WSA Marta Waksmundzka-Karasińska (spr.), Protokolant Ewa Rutkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2005 r. sprawy ze skargi F. Sp. z o.o. z siedzibą w L. na decyzję Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002r. - oddala skargę -

Uzasadnienie

Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2005 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) - dalej powoływanej jako "ord. pod." - i art. 26 ust. 2 i 4 w zw. z art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej (Dz. U. Nr 8, poz. 65 ze zm.), po zapoznaniu się z wnioskiem F. sp. z o. o. w L. o ponowne rozpatrzenie sprawy, która została zakończona decyzją Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] grudnia 2004 r. nr [...] i [...] stwierdzającą nieważność decyzji ostatecznej z dnia [...] listopada 2003 r. nr [...] wydanej przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2002 - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [...] listopada 2003 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. określił dla F. sp. z o. o. w L. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. na kwotę [...] zł zamiast zadeklarowanego podatku w kwocie [...] zł. Decyzja ta stała się ostateczna. Pismem z dnia 31 maja 2004 r. Spółka złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności powołanej decyzji wskazując jako podstawę wniosku art. 247 § 2 ord. ord. zarzucając, w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002 r. sygn. akt K 45/01 rażące naruszenie art. 31 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2000 r., przez pominięcie treści w nim zawartych, rażące naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, w szczególności art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 ord. pod. w zw. z art. 31 ustawy o kontroli skarbowej, a także naruszenie art. 120 i art. 121 § 1 ord. pod. w zw. z art. 31 ustawy o kontroli skarbowej. Decyzją z dnia [...] grudnia 2004 r. Generalny Inspektor Kontroli Skarbowej stwierdził nieważność decyzji ostatecznej z dnia [...] listopada 2003 r. nie z powodów wskazanych przez Spółkę, lecz z powodu wydania decyzji ostatecznej z rażącym naruszeniem prawa, to jest art. 28 ustawy o kontroli skarbowej. GIKS stwierdził, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w L. wydał decyzję z dnia [...] listopada 2003 r. w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r., która była już rozstrzygnięta decyzją Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w L. z dnia [...] września 2003 r. [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za ten sam okres (2002 r.). Skoro Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. wydał decyzję w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. to Dyrektor Urzędu Skarbowego w L. nie miał prawa do wydania decyzji w oparciu o art. 21 § 3 ord. pod. w przedmiocie tego samego podatku i za ten sam okres. Stosownie bowiem do art. 28 ustawy o kontroli skarbowej organ kontroli skarbowej, który wszczął postępowanie kontrolne nie może wydać decyzji w rozumieniu ordynacji podatkowej, jeżeli ustalenia kontroli dotyczą spraw zakończonych decyzją organu podatkowego. W takim przypadku organ kontroli skarbowej sporządza wynik kontroli.