Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2005 r., sygn. V SA/Wa 2794/04

To, że cudzoziemcowi odmówiono nadania statusu uchodźcy, nie zwalnia organów od starannego zgromadzenia materiału dowodowego i jego oceny pod kątem zbadania, czy zachodzą przesłanki do udzielenia zgody na pobyt tolerowany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Issa Hassan D. na decyzję Prezesa Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców z dnia 4 czerwca 2004 r. nr (...) w przedmiocie odmowy udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz odmowy udzielenia zgody na pobyt tolerowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Pełnomocnik Issa Hassan D. pismem z dnia 13 sierpnia 2002 r. wystąpił do Wojewody M. o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wskazując jako podstawę wniosku art. 17 ust. 2 pkt 7 w zw. z art. 53 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach oraz art. 2-3, art. 6 Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że wydalenie wnioskodawcy z Polski do Libanu wiązałoby się z narażeniem go na poniżające traktowanie, aresztowanie przez partię Hezbollah. a nawet z możliwością utraty życia.

Decyzją z dnia 5 marca 2003 r. Wojewoda M. odmówił cudzoziemcowi udzielenia zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony, wskazując, że powinien on opuścić terytorium Polski do dnia 20 marca 2003 r.

W wyniku odwołania cudzoziemca decyzja ta została uchylona decyzją z dnia 10 września 2003 r. przez Prezesa do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców i przekazana do ponownego rozpoznania.

Organ II instancji w uzasadnieniu swojej decyzji wskazał, że zgodnie z art. 158 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach, która weszła w życie w dniu 1 września 2003 r. - do postępowań administracyjnych, wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, które nie zostały zakończone decyzją ostateczną, stosuje się w odniesieniu do spraw o zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony i zezwoleń na osiedlenie się - przepisy niniejszej ustawy. Jednocześnie art. 138 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca 2003 r. o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej /zwanej dalej ustawą o udzielaniu cudzoziemcom ochrony/, która weszła w życie 1 września 2003 r. stanowi, że "W postępowaniach o zamieszkanie na czas oznaczony wszczętych przed dniem wejścia w życie ustawy, które nie zostały zakończone do tego dnia decyzją ostateczną, dotyczących cudzoziemców, w stosunku do których zachodziły okoliczności, o których mowa w art. 17 ust. 2 pkt 7 i 8 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o cudzoziemcach /Dz.U. 2001 nr 127 poz. 1400 ze zm./ wojewoda bada, czy zachodzą okoliczności uzasadniające udzielenie cudzoziemcowi zgody na pobyt tolerowany, o których mowa w art. 97, i w razie ich stwierdzenia - wydaje decyzję o udzieleniu tej zgody." W swoim wniosku cudzoziemiec powoływał się na obawę powrotu do Libanu ze względu na groźbę prześladowań, pozbawienia wolności a nawet utratę życia ze strony partii Hezbollah, co nakazuje rozpoznanie tego wniosku zgodnie z treścią wskazywanego art. 138 ust. 2 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony.