Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 27 padziernika 2005 r., sygn. I SA/Ol 339/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie WSA Tadeusz Piskozub (spr.) Asesor Renata Kantecka Protokolant Paweł Guziur po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 października 2005 r. sprawy ze skargi Gminy na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia dodatkowego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej odmowy umorzenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług, 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w części uchylonej, do czasu uprawomocnienia się wyroku, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 2000 zł (dwa tysiące zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 18 lipca 2005 roku, Dyrektor Izby Skarbowej , utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 21 kwietnia 2005 roku, odmawiającej Gminie G. umorzenia dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług, za miesiące od sierpnia 2001 r., do miesiąca kwietnia 2004 roku oraz rozkładającą na 24 rat zaległości w podatku VAT za miesiące czerwiec-październik 2003r. i kwiecień 2004 w kwocie 79.135,90 zł oraz dodatkowe zobowiązanie w podatku VAT w kwocie 165.892 zł.

Z uzasadnienia decyzji odwoławczej, wynika co następuje:

Wnioskiem z dnia 16.03.2005 r. (data wpływu 17.03.2005 r.), uzupełnionym dnia 25.03.2005 r. Wójt Gminy G. z siedzibą w G. zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego z prośbą o umorzenie dodatkowego zobowiązania w podatku od towarów i usług za okres od miesiąca sierpnia 2001 r. do kwietnia 2004 r. w kwocie 165.892 zł oraz rozłożenie na raty zaległości w podatku VAT za w kwocie 98.960 zł. Prośba o ulgę w spłacie umotywowana była trudną sytuacją finansową Gminy. We wniosku podatnik podniósł, iż posiada bardzo niskie dochody własne, które nie pokrywają najpilniejszych potrzeb, a wskaźnik dochodów Gminy w powyższych latach wynosił 55,5% wskaźnika przewidzianego dla wszystkich gmin w Polsce (obecnie wynosi 47,40%). Budżet Gminy od kilku lat zamyka się wciąż rosnącym deficytem i występują trudności z dotrzymaniem wszelkich płatności. Nadmienił, iż duży wpływ na stan finansów Gminy i wzrost deficytu miało przejęcie, w okresie upadłości PGR-ów, dodatkowych obciążeń w postaci kotłowni, hydroforni, które wymagają ciągłych remontów, jak również mieszkań (byłych pracowników PGR). Ponadto samorząd zostaje obciążony dodatkowymi zadaniami, nie mającymi pokrycia w dotacjach (dodatki mieszkaniowe, odpisy podatku rolnego na Izby Rolnicze, Fundusz Rehabilitacyjny, stypendia uczniowskie itp.). Wnioskodawca dodał, że Gmina G. poczyniła szereg działań naprawczych w postaci likwidacji etatów w administracji i oświacie, które w niewielkim stopniu złagodziły trudności finansowe. Wskazał ponadto, iż błędne naliczenie podatku od towarów i usług nie było celowym działaniem podmiotu, lecz wynikiem błędnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.