Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 6 września 2005 r., sygn. III SA/Wa 1705/05

1. Należy przypomnieć, że instytucja pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego wydawanej przez właściwe organy podatkowe pierwszej instancji była unormowana w art. 14a-14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2004 r. Z dniem 1 stycznia 2005 r. przepisy te uległy zmianie, przy czym w miejsce pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego ustawodawca wprowadził nową instytucję, a mianowicie pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach. Stwierdzić w tym miejscu należy, iż interpretacja w odróżnieniu od pisemnej informacji obejmuje nie tylko informacje o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, ale również sposób zastosowania prawa w indywidualnych sprawach. Pisemna informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego była udzielana w zwykłej formie pisemnej, interpretacja zaś wydawana jest w formie postanowienia, które może zostać zmienione lub uchylone w drodze decyzji administracyjnej. Informacja i interpretacja różnią się od siebie i to w sposób znaczący.

2. Pisemna informacja udzielona przez Dyrektora Izby Skarbowej nie mieściła się w kategorii indywidualnych aktów administracyjnych, jak również innych aktów lub czynności podlegających kontroli sądowoadministracyjnej. Organ działając na podstawie art. 14b par. 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej orzeka pierwszy raz w nowej sprawie administracyjnej, jaką jest właśnie uchylenie lub zmiana postanowienia. I czyni to w formie decyzji. Z całą pewnością nie jest to ta sama sprawa, która była przedmiotem postępowania zakończonego wydaniem interpretacji. Rozstrzygnięcie wydane na podstawie art. 14b par. 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej nie następuje w postępowaniu odwoławczym /zażaleniowym/, a pierwszoinstancyjnym. Ustawodawca nie wyłączył możliwości zaskarżenia decyzji wydanej na podstawie art. 14b par. 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Mając zatem na uwadze przedstawioną powyżej argumentację, powołaną zasadę konstytucyjną oraz treść art. 221 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że w przypadku wydania decyzji w pierwszej instancji przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych, dyrektora izby skarbowej, dyrektora izby celnej lub przez samorządowe kolegium odwoławcze odwołanie od decyzji rozpatruje ten sam organ podatkowy, stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym, należało uznać, iż w niniejszej sprawie - gdyby przyjąć, że pismo Dyrektora Izby Skarbowej było decyzją - skarga, z uwagi na niezachowanie zasady dwuinstancyjności postępowania, byłaby również niedopuszczalna /art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 153 poz. 1270/.