Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 września 2005 r., sygn. III SA/Wa 1395/05

1. Art. 26 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ w sposób jednoznaczny stanowi, iż dla możliwości odliczenia darowizny od dochodu, gdy przedmiotem jej były pieniądze, konieczne było dysponowanie bankowym dowodem wpłaty, a więc dokonanie darowizny przez wpłatę w banku. W świetle powyższego za niewystarczające, bo nienależycie udokumentowane uznać należy dokonanie wpłaty w kasie Fundacji i udokumentowanie jej w formie wydruku "KP". Wykładnia systemowa art. 26 ust. 7 powołanej wyżej ustawy, uwzględniająca przede wszystkim brzmienie ust. 1 rzeczonego przepisu nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż chodzi tu tylko i wyłącznie o sytuację, w której wpłaty dokonuje darczyńca. Jego bowiem sytuacji prawnopodatkowej /możliwości skorzystania z ulgi rozumianej jako odliczenie od dochodu/ dotyczy komentowany przepis.

W tych okolicznościach, wywody sprowadzające się do budowania jako dopuszczalnej w świetle przepisu art. 26 ust. 7 ustawy konstrukcji "pośredniego dokonania wpłaty", poprzez wpłatę na rachunek bankowy obdarowanego przez samego obdarowanego środków pieniężnych uprzednio wpłaconych przez darczyńcę do kasy obdarowanego, uznać należy za niedopuszczalne, bo wykraczające poza ramy wykładni literalnej, a także wykładni systemowej przepisu.

2. Skoro bankowy dowód wpłaty stanowi udokumentowanie dokonanej darowizny wyłącznie przez małżonkę, to współmałżonkowi nie przysługuje prawo odliczenia rzeczonej darowizny od uzyskanego przez niego dochodu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 września 2005 r. sprawy ze skargi Wiesława P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 30 marca 2005 r. (...) w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. - oddala skargę.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. zaskarżoną decyzją z dnia 30 marca 2005 r., wydaną na podstawie art. 233 par. 1 pkt 1 w zw. z art. 220 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez Wiesława P. z dnia 28 grudnia 2004 r. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w P. z dnia 3 grudnia 2004 r. określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. w kwocie 163.793,80 zł - utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.