Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 października 2007 r., sygn. I SA/Lu 405/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca), Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita,, WSA Bogusław Wiśniewski, Protokolant Stażysta Kamil Rutkowski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 października 2007 r. sprawy ze skargi M. i K. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. - oddala skargę.

Zaskarżoną decyzją z dnia 8 marca 2007r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej, na podstawie art. 233 § 1 pkt. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8 poz.60 z 2005r z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania M. i K. B. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 15 listopada 2006r., nr [...] określającej podatek dochodowy od osób fizycznych za 2000r. w wysokości 90.282,00zł utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu wskazano, że określenie w/w zobowiązania było konsekwencją ustalenia nieprawidłowości w księgach podatkowych spółek cywilnych: PHU "A" i PHU "B". Podniesiono, że w 2000 roku K. B. prowadził działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej oraz usług transportowych w formie spółki cywilnej PHU "A" wspólnie ze swoją małżonką M. B. - jako wspólniczką oraz w spółce cywilnej PHU "B". M. B. prowadziła również działalność gospodarczą w zakresie usług ubezpieczeniowych oraz uzyskiwała dochody z działalności wykonywanej osobiście.

W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono:

- w spółce PHU "A" - zawyżenie kosztów uzyskania przychodów na kwotę 2.051,17 zł;

- w spółce PHU "B", w której skarżący był wspólnikiem z 90% udziałem -błędne sumowanie zaewidencjonowanych w podatkowej księdze wydatków, co doprowadziło do zaniżenia pozostałych wydatków spółki o kwotę 8.978.88zł oraz zawyżenie kosztów uzyskania przychodów o kwotę 60.550,57 zł.

Od decyzji organu I instancji skarżący wnieśli odwołanie, a domagając się jej uchylenia, zarzucili naruszenie art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy w zakresie faktury dla firmy "B" za usługę marketingową od firmy Handlowo - Usługowej "C".