Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 sierpnia 2005 r., sygn. II SA/Łd 166/05

Dnia 3 sierpnia 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Ł. - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Łuczaj, Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Asesor WSA Ewa Cisowska-Sakrajda (spr.), Protokolant asystent sędziego Arkadiusz Widawski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2005 roku sprawy ze skargi N. K. na decyzję[...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] Nr [...](znak: [...]) w przedmiocie nakazania przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania budynku oddala skargę. -

Uzasadnienie

Ł. i Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. decyzją z dnia [...] (znak [...]) utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z. z dnia [...] Nr [...] nakazującą N.K. przywrócenie poprzedniego sposobu użytkowania funkcjonującej jako malarnia części budynku gospodarczego, znajdującego się na terenie nieruchomości przy ul. [...] we wsi D. Gm. S.

W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy powołał się na przepis art. 2 ust. 3 ustawy nowelizującej prawo budowlane (ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r.), art. 71 ust. 3, art. 50 i art. 51 ust. 1 pkt 2 prawa budowlanego, wywodząc, iż w przypadku samowolnej zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części należy stosować, zgodnie z art. 71 ust. 3 w brzmieniu sprzed dnia 31 maja 2004r., odpowiednio przepisy art. 50, art. 51 tej ustawy oraz podkreślając, iż ustawodawca w art. 51 ust. 1 pkt 1 nie określił terminu wykonania nałożonego obowiązku. Organ odwoławczy wskazał nadto, iż bezsporna jest okoliczność, iż N. K. dokonał samowolnej zmiany sposobu użytkowania części budynku gospodarczego na malarnię, a zmiana ta nastąpiła przed dniem 31 maja 2004r. To zaś obligowało organy nadzoru budowlanego stopnia podstawowego do przeprowadzenia postępowania mającego na celu wyjaśnienie, czy istnieje możliwość doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z obowiązującymi przepisami (art. 51 prawa budowlanego). Wobec braku woli N. K. zalegalizowania zmiany sposobu użytkowania przedmiotowego obiektu, uznał za niecelowe prowadzenie postępowania legalizacyjnego, tj. nakładanie na inwestora obowiązków określonych w art. 51 ust. 1 pkt. 2 w zw. z art. 71 ust. 3 prawa budowlanego. Konieczność doprowadzenia przedmiotowego obiektu do stanu zgodnego z prawem uzasadniała natomiast nakazane przywrócenia poprzedniego sposobu użytkowania przedmiotowego obiektu. Odnosząc się do zarzutu odwołania wyjaśnił, iż przepis art. 51 ust. 1 pkt. 1 nie przewiduje określenia terminu wykonania nałożonego obowiązku, a w sprawie brak było podstaw do wstrzymania wykonania decyzji w trybie przepisów dotyczących rozstrzygnięcia organu odwoławczego, a także do zaniechania postępowania, które nie stało się bezprzedmiotowe.