Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 lipca 2005 r., sygn. I SA/Gd 898/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Asesor WSA Irena Wesołowska /spr./, Protokolant Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w dniu 8 lipca 2005 r. sprawy ze skargi M.P. na decyzję Izby Skarbowej z dnia 22 marca 2002 Nr w przedmiocie określenia zobowiązania zaległości i odsetek w podatku dochodowym za 1996 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Izba Skarbowa zaskarżoną decyzją z dnia 22 marca 2002 r. utrzymała w mocy decyzję Urzędu Skarbowego z dnia 30 listopada 2001 r. określającą M. P. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1996 r. w kwocie 12.605,70 zł, zaległość podatkową w tym tytule podatkowym w kwocie 3.245,00 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 6.502,70 zł.

Powodem określenia zobowiązania podatkowego w innej wysokości niż deklarowana przez podatnika w zeznaniu PIT-34 było stwierdzenie, iż nie spełniał on warunku uprawniającego do ustalenia podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób określony w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to jest nie był osobą samotnie wychowującą małoletnie dziecko. Jak ustalono w toku postępowania M. P. jest ojcem małoletniego syna, na utrzymanie którego ponosił dobrowolne świadczenia. Podatnik, będąc kawalerem, nie zamieszkiwał wspólnie ze swoim dzieckiem. Dziecko na stałe przebywało z matką, która zamieszkiwała w innej miejscowości niż podatnik. Udział M. P. w wychowaniu polegał na przekazywaniu określonych kwot pieniężnych na dziecko oraz na składaniu cotygodniowych wizyt w czasie ustalonym przez matkę dziecka. Urząd Skarbowy ustalił ponadto, że matka dziecka - H. K. rozliczyła podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 1996 jako osoba samotnie wychowująca małoletnie dziecko. Organ podatkowy pierwszej instancji zauważył w związku z powyższym, że z treści art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika, że preferencyjne opodatkowanie przysługuje któremukolwiek z rodziców stanu wolnego samotnie wychowujących dziecko, ale tyko temu, który nie tylko zabezpiecza materialny byt dziecka i uczestniczy w jego wychowaniu, ale faktycznie sprawuje nad nim pieczę.