Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 6 lipca 2005 r., sygn. I SA/Bd 666/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska, asesor sądowy Mirella Łent, Protokolant Magdalena Buczek, po rozpoznaniu w dniu 06 lipca 2005r. na rozprawie sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa [...] "S." S.A. w T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] 2004r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżącej spółki kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

I SA/Bd 666/04

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] 2004r. [...] Dyrektor Izby Skarbowej w B. odmówił Przedsiębiorstwu [...] "S." S.A. w T. stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001r. W uzasadnieniu podał, iż analiza wniosku Spółki nie była jednoznaczna, to oceniając go wraz z pismami uzupełniającymi pod kątem elementów wymienionych w przepisie art. 168 Ordynacji podatkowej uznał, że spełnia on wymogi stawiane żądaniu stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, a taką w niniejszej sprawie jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] 2004 r. Nr [...]. Wyjaśnił, iż wymienioną decyzją z dnia [...] 2004 r. Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia [...] 2003 r. w sprawie podatku dochodowego od osób prawnych za 2001 r. w kwocie 3.528 zł. Określenie zobowiązania podatkowego w tej wysokości, wobec wykazanej przez Spółkę w rocznym zeznaniu podatkowym straty podatkowej wynikało z dokonanej przez organ I instancji korekty kosztów uzyskania przychodu.

Oceniając zasadność podniesionego przez Spółkę zarzutu obarczenia decyzji wadą określoną w art. 247 § l pkt 3 Ordynacji podatkowej, tj. wydania jej z rażącym naruszeniem prawa stwierdził, że wbrew wywodom wniosku, rozstrzygnięcia organów podatkowych mogą zawierać wady różnego rodzaju, jednak stwierdzeniem nieważności skutkują tylko te, które mają charakter "rażącego naruszenia". Naruszenie przepisów postępowania lub prawa materialnego mające istotny wpływ na wynik sprawy, nie może być podstawą stwierdzenia nieważności decyzji, jeżeli nie nosi cech rażącego naruszenia prawa. Rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter tego naruszenia powoduje, że decyzja ta nie może być zaakceptowana jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Jako rażącego naruszenia prawa nie można traktować takiego rozstrzygnięcia, które wynika z odmiennej interpretacji danej normy. W sprawie zakończonej ostateczną decyzją z dnia [...] 2004 r. wyłączenie spornych wydatków z kosztów uzyskania przychodów opierało się na przepisach art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1, art. 16 ust. 1 pkt 37 i pkt 51 i art. l6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, według stanu prawnego obowiązującego w 2001 r.