Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 czerwca 2005 r., sygn. III SA/Wa 1487/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Asesor sądowy WSA Alojzy Skrodzki, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi T. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2004 r. Nr [...] w przedmiocie określenia zaległości i odsetek w podatku dochodowym od osób prawnych -oddala skargę-

Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 lipca 2003 r. sygn. akt III SA 3042/01 uchylił dwie decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] i [...] października 2001 r. nr [...] i [...] w przedmiocie określenia wysokości niepobranego zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych za 1999 r. i 2000 r. W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że sama treść umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania nie pozwalała na jednoznaczne rozstrzygnięcie czy od przychodów od należności licencyjnych wypłaconych firmom mającym siedzibę na obszarze Specjalnego Administracyjnego Regionu Chińskiej Republiki Ludowej - Hongkongu należy pobierać podatek dochodowy według stawki 10% przewidzianej w wymienionej umowie, czy też wobec nie objęcia tego regionu postanowieniami umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z Chińską Republika Ludową - według stawki 20%. Takie reguły poboru podatku dochodowego określone zostały w przepisach art. 21 ust. 1 oraz art. 26 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U.z 1993 r. Nr 106, poz. 482 z późn.zm.). Naczelny Sąd administracyjny zauważył, iż strony omawianej umowy międzynarodowej przewidywały procedurę usuwania trudności lub wątpliwości, które mogą powstać, a w rozpoznawanej sprawie powstały, przy interpretacji lub stosowaniu umowy. Gestię w tych sprawach rządy obu umawiających się Państw powierzyły właściwym władzom, którą w przypadku Polski jest Minister Finansów lub jego uprawniony przedstawiciel (art. 25 i 26 w związku z art. 3 ust. 1 lit. j umowy z dnia 7 czerwca 1988 r.). Ponieważ z treści zaskarżonej decyzji nie wynikało, aby organy podatkowe skorzystały z określonej w umowie procedury, a więc wystąpiły do Ministra Finansów o zajęcie stanowiska w przedmiotowej sprawie terytorialnego zakresu działania umowy, należało zdaniem Sądu wystąpić do Ministra Finansów o wykładnię umowy o zapobieganiu podwójnemu opodatkowaniu z Chińską Republiką Ludową.