Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 czerwca 2005 r., sygn. II SA/Wa 820/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.), Asesor WSA - Jacek Fronczyk, Asesor WSA - Joanna Kube, Protokolant - Sebastian Olszański, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi T. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lutego 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku T. K. (ur. [...] kwietnia 1986 r.) z dnia [...] grudnia 2004 r., powołując się na art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.), odmówił przyznania dla wyżej wymienionego renty rodzinnej w drodze wyjątku po jego zmarłym, w dniu [...] grudnia 2003 r., ojcu P. K. (ur. [...] czerwca 1963 r.). W uzasadnieniu podał, że świadczenie w drodze wyjątku może być przyznane ubezpieczonym oraz pozostałym po nich członkom rodziny, którzy wskutek szczególnych okoliczności nie spełniają warunków wymaganych w ustawie do uzyskania prawa do emerytury lub renty, nie mogą - ze względu na całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - podjąć pracy lub działalności objętej ubezpieczeniem społecznym i nie mają niezbędnych środków utrzymania. Powyższe warunki muszą być spełnione łącznie, a renta rodzinna jest świadczeniem, jakie przysługiwałoby osobie zmarłej. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie, zmarły ojciec skarżącego na przestrzeni 40 lat życia legitymował się łącznym okresem ubezpieczenia wynoszącym 6 lat, 1 miesiąc oraz 4 dni i jest to zbyt krótki okres, aby uzasadniał pozytywne rozpatrzenie wniosku. Podał ponadto, że ojciec skarżącego w ostatnim dziesięcioleciu przypadającym przed zgonem, udokumentował jedynie 4 miesiące i 13 dni okresu podlegania ubezpieczeniu społecznemu i ostatni udowodniony okres przypada na dzień 28 kwietnia 1994 r., a po tej dacie aż do śmierci, tj. przez ponad 9 lat nie został udokumentowany żaden okres zatrudnienia poparty opłacaniem składek na ubezpieczenie społeczne. Niezależnie od powyższego miał on liczne przerwy w wykonywaniu pracy, a to w latach 1987 - 1990 i 1990 - 1993. Reasumując, nie zostały wykazane żadne szczególne okoliczności uniemożliwiające przezwyciężenie przeszkód w podjęciu zatrudnienia i nabyciu przez niego uprawnień do świadczenia na zasadach ogólnych. Tym bardziej, że nie orzeczono wobec niej całkowitej niezdolności do pracy. Ponadto skarżący jest osobą zdolną do pracy oraz nie osiągnął wieku uniemożliwiającego podjęcie zatrudnienia lub innej działalności objętej ubezpieczeniem społecznym.