Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 czerwca 2005 r., sygn. I SA/Wa 735/05

Ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1592 ze zm./ nie określa rodzajów naruszeń prawa skutkujących nieważnością uchwały, a jedynie wskazuje, że granicą tą jest nieistotne naruszenie prawa. Stwarza to po stronie organu nadzoru obowiązek wnikliwej oceny stanu prawnego wynikającego z podjętej uchwały i w przypadku podjęcia wobec niej stosownego rozstrzygnięcia nadzorczego, wykazania stwierdzonej sprzeczności z prawem /bądź nieistotnego naruszenia prawa/ oraz odpowiedniego uzasadnienia konieczności zastosowania wybranego środka nadzorczego. Sprawowanie nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego uwzględniać musi bowiem zasadę, iż samodzielność jednostki samorządu terytorialnego podlega ochronie sądowej /art. 165 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej/.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego organ nadzoru obowiązany jest wykazać naruszenie prawa wskazując naruszony przepis oraz jego wykładnię i zastosowanie w rozwiązaniu przyjętym w kontrolowanej uchwale. Nie wystarczy podać, że dany przepis został naruszony; konieczne jest wykazanie, na czym to naruszenie polega i w czym się wyraża.