Wyrok WSA w Opolu z dnia 27 czerwca 2005 r., sygn. II SA/Op 23/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Teresa Cisyk Sędziowie: sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. asesor sądowy Elżbieta Naumowicz Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2005 roku sprawy ze skargi W. M. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie funkcjonariuszy służby więziennej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją personalną Nr [...] z dnia [...] Dyrektor Aresztu Śledczego w O., działając na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 4 i ust. 2, art. 45 ust. 1 i 4, art. 96 ust. 1 i 2 oraz art. 100 ust. 1 pkt 1,2 i 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1761 z późn. zm.) przyznał kpt. W. M. świadczenie pieniężne w kwocie 17.964,00 zł. za okres pozostawania poza służbą. W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, iż wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 czerwca 2003 (sygn. akt II SA 3246/02) uchylono decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 sierpnia 2002 r. oraz poprzedzające je decyzje Dyrektora Generalnego Służby Więziennej w przedmiocie zwolnienia W. M. ze służby z dniem 31 lipca 2001 r. Organ powołał się na treść art. 45 ust. 4 ustawy o Służbie Więziennej, zgodnie z którym świadczenia funkcjonariusza za okres pozostawania poza służbą są ograniczone do uposażenia należnego na stanowisku zajmowanym przed dniem zwolnienia ze służby, za okres nieprzekaraczający sześciu miesięcy. Ponieważ W. M. przysługiwało w dniu zwolnienia uposażenie w wysokości 2.994,00 zł., tym samym jego sześciokrotność wynosi 17.964,00 zł., i w takiej właśnie wysokości przyznano świadczenie. W odwołaniu od powyższej decyzji W. M. zarzucił, iż doszło do naruszenia treści art. 45 ust. 1 i 4 ustawy o Służbie Więziennej, ponieważ przy obliczaniu należnego świadczenia nie uwzględniono zmian (podwyżek) jakie zaszły w okresie pozostawania odwołującego się poza służbą. Zmiany te dotyczyły zarówno uposażenia zasadniczego, jak i dodatków z tytułu pełnienia służby oraz z tytułu stopnia służbowego. W. M. podniósł, iż do wyliczenia świadczenia organ winien był przyjąć okres sześciu miesięcy, liczony od 11 grudnia 2002 r. do 11 czerwca 2003, jako najbardziej korzystny dla skarżącego. Z uwagi na powyższe, wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przyznanie świadczenia pieniężnego w zwiększonej wysokości.