Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 3 czerwca 2005 r., sygn. II SA/Ol 243/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędzia WSA Asesor WSA Protokolant Hanna Raszkowska Tadeusz Lipiński Bogusław Jażdżyk (spr.) Urszula Wojciechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie prowadzenia robót budowlanych oraz zmiany sposobu użytkowania części obiektu budowlanego: I) uchyla zaskarżoną decyzję; II) orzeka, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana do czasu uprawomocnienia się wyroku; III) zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz J. B. koszty postępowania sądowego w kwocie 200 zł (dwieście złotych).

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. postanowieniem z 15 grudnia 2004r. wznowił na wniosek J. B. postępowanie administracyjne, a następnie decyzją z dnia 25 stycznia 2005r. Nr "[...]", odmówił uchylenia decyzji własnej z 14 lipca 2004r. znak "[...]", w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie prowadzenia robót budowlanych w pomieszczeniu piwnicy przynależnej do lokalu mieszkalnego nr "[...]" w budynku nr "[...]" w miejscowości K. oraz zmiany sposobu użytkowania przedmiotowej piwnicy bez pozwolenia na budowę oraz zgłoszenia właściwemu organowi. W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż decyzją z 14 lipca 2004r. umorzono postępowanie w sprawie w stosunku do A. M. i S. M. z uwagi na fakt, iż inwestorzy wykonali roboty budowlane polegające na montażu pieca centralnego ogrzewania wraz ze zbiornikiem na olej opałowy w obrębie piwnicy będącej ich wyłączną własnością, w 1992r., a w tym okresie przepisy techniczno-budowlane nie wymagały dla tego rodzaju inwestycji konieczności uzyskania pozwolenia na budowę. W ocenie organu I instancji, J. B. będąca sąsiadką inwestorów na wniosek, której postępowanie zostało wznowione nie ma interesu prawnego w kwestionowaniu decyzji z 14 lipca 2004r. i nie była ona uznana za stronę postępowania zakończonego tą decyzją. Wobec powyższego organ I instancji nie stwierdził związku przyczynowego pomiędzy wskazaną podstawą wznowienia, tj. brakiem doręczenia decyzji, a treścią decyzji z 14 lipca 2004r.