Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 czerwca 2005 r., sygn. II SA/Lu 459/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Asesor WSA Wiesława Achrymowicz ( sprawozdawca ), Asesor WSA Jerzy Drwal, Protokolant Referent - stażysta Agata Jakimiuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz M. B. kwotę 100 ( sto ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

II SA / Lu 459 / 05

UZASADNIENIE

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie, po rozpoznaniu wniosku M. B. o ponowne rozpatrzenie sprawy, decyzją z dnia kwietnia 2005r. ponownie już utrzymał w mocy decyzję własną z dnia czerwca 2003r. o odmowie przyznania M. B. uprawnień kombatanckich, wywodzonych z racji pobytu jej matki w obozie w Z. w okresie listopad-grudzień1942r., gdy zainteresowana urodziła się w dacie15 sierpnia 1943r., a nadto z tytułu pobytu strony wraz z matką na robotach przymusowych w Niemczech, gdzie zainteresowana się urodziła.

W uzasadnieniu powziętego rozstrzygnięcia organ administracji przedstawił stanowisko, iż bezsporny pobyt ciężarnej matki M. B. w obozie w Z. we wskazywanym okresie czasu, nie ma wpływu dla przyznania uprawnień kombatanckich samej wnioskodawczyni, jako dziecku wówczas nienarodzonemu, skoro sama strona nie prowadziła żadnej działalności, wymienionej w art. 1 ust. 2 i art. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego oraz nie podlegała represjom, o których stanowi art. 4 ostatnio przywołanej ustawy. Rozstrzygające znaczenie organ przypisał stwierdzeniu, że co do zasady, w świetle obecnych uregulowań prawnych, dziecko nienarodzone nie jest podmiotem praw i obowiązków, jeśli przepisy w sposób szczególny tej materii nie regulują odmiennie, gdy w treści rozważanej ustawy takiej szczególnej a odmiennej regulacji ustawodawca nie zawarł. Dla poparcia ferowanej argumentacji, organ administracji odniósł się do orzecznictwa sądowego i sądowoadministracyjnego w tej materii. Także wskazywana okoliczność pobytu zainteresowanej wraz z matką na robotach przymusowych w Niemczech, w ocenie organu administracji, nie jest uznawana przez ustawodawcę za represję w rozumieniu art. 4 ust 1 i ust. 2 rozważanej ustawy. Tytułem proceduralnej podstawy prawnej organ przywołał art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a.